بارالها! نادانی بنده ات همان بس که در میان روزمرگی ها، تنها آنچه بر وفق مراد است، از نعمات تو میداند و در پیشامدهای ناخوشایند، رابطه اش با تو کمرنگ میشود؛ حال آنکه تو در همه حال با مایی و تنها گذر زمان است که نشان میدهد هر آنچه را روزی برای از دست دادنش جزع و فزع کردیم و از درگاهت ناامید بازگشتیم، عین نعمت بوده و تو بهترین صلاح امور را رقم زده بودی. تو آگاه به آینده و درون و احوال ذره ذره عالمی. اگر شیطان برای ناسپاسی ام نسبت به تو زمینه میسازد، مکر او را به خویش بازگردان. یا نورٌ عَلی نور.
ای خدای آسمانها و زمین!
بارالها! هر صبح که از خواب برمیخیزم، در میان خواب های شب پیش، جستجو میکنم؛ شاید اشاره ای، نوری، معجزه ای از سوی تو، پیامی برایم فرستاده باشد.
میخواهم گوشه چشمی از تو برای آشتی با خودم بیابم. از بخشش و کرم تو دور نیست که این گنهکار را در زمره محبین خویش قرار دهی.
ای خدایی که آسمانها و زمین را بیهیچ ستونی برپاداشتهای و بر همه غیر ممکن ها قادری! چشم مرا در بیداری، از خنکای نسیم رحمتت روشن کن.
رزیتا نعمتی
متن ادبی «در همه حال، با مایی»
- بازدید: 2120