چهارده شهاب نورانی، چهارده ستاره روشن، چهارده منبع نور و دانایی، چهارده ابر پرباران، چهارده شاخه از درخت نبوت که ریشه‏ اش در زمین عبودیت است و سر بر آسمان رسالت دارد و خداوند، اراده کرده است که نور پیامش را از پنجره شفاف این چهارده وجود پاک، بر وجود تاریک انسان بتاباند و او را به گرمای هدایت خود برویاند و به کمال رساند.
خداوند اراده کرد تا از میان جمع آدمیان، پاک‏ترین ‏ها، زلال‏ ترین‏ ها و بلندهمت ‏ترین‏ ها برگزیده شوند، اوج کمال را دریابند و در آینه وجودشان، «انسان کامل» را بنمایانند؛ تا فرشتگان آسمان که از آغاز آفرینش آدم در حیرت این خلقت، چشم تحیر به او دوخته بودند، اینک در حضور این چهارده وجود به کمال رسیده انسان، به تحسین خدایشان بنشینند، زیر لب «تبارک اللّه‏» بخوانند و بر او سجده کنند.
خداوند اراده کرد تا اینان، راه رفتنی خاک تا افلاک، فرش تا عرش و بنده تا خدا را بروند و به اوج برسند و آن‏گاه، راهنمای در راه‏ماندگان باشند.
آنها از عبودیت تا الوهیت را گذشته ‏اند و به دریای بی‏ انتهای خداگونگی پیوسته ‏اند؛ چهارده گنجینه دانایی، چهارده معدن علم، چهارده چشمه حکمت، تاکلام خدا را به وحی دریابند و از علوم یقینی و الهی، جان تشنه آدمی را سیراب کنند.
چهارده آینه در برابر پیام خدا تا انسان در دل عمیق این آینه‏ ها، از علم بی‏ خطای وحی الهی حظی ببرد و راهی بجوید.
سلام و درود خدا بر خاندان نبوت، بر اهل بیت وحی، بر میزبانان ملایک و بر پیام ‏آوران معبود؛ سلام و درودی بی‏ پایان؛ به عدد همه درخت‏ها، ابرها و آینه‏ ها!

منیره زارعان

نوشتن دیدگاه