ای پیامبر صلی الله علیه و آله ! پیامت را شنیدم از ورای هزاره های دور که هنوز بر مأذنه های روبه افق، مرا به عهد ازلی ام فرامیخواند.
تقدیر زمان و مکان، درهم گره خورده است و من از تو دور افتاده ام؛ اما چیزی غریب، مرا به سوی پیام تو میکشاند؛ مثل چرخش آفتابگردان، روبه جانب نور یا تب و تاب ماهی برای دریاهای آزاد و یا شاید هوای عجیب آزادی که هر پرنده ای را وامیدارد تا از قفس بگریزد.
قلب آدمی را آموخته اند تا برای حق بتپد و جز گرداگرد عشق نچرخد، پس آنگاه که نور حق بر قلب آدمی بتابد آغاز بی تابی برای یافتن منشأ و منبع آن درخشش ملکوتی است.
آوای تو تنها نوری است که تمام ظلمت ها را درمینوردد و به قلب عالم راه می یابد.
ای پیامبر! پیامت تا منتهای جاودانگی باقیست!
نزهت بادی
اهل بیت علیهم السلام
متن ادبی «پیامت تا همیشه باقی است»
- بازدید: 3286