بيابان تا بيابان چشمه آبند چشمانت
ه شب هايي که مثل ماه، مي تابند چشمانت
مايي، قابِ قوسين است جولانگاه پروازت
جا در دام دنيا مي شود پابند چشمانت؟
ر از گل هاي سرخ تشنه است اين باغ باراني
و که از سلسبيل عشق سيرابند چشمانت
ن از دنياي بعد از تو نمي ترسم خودت گفتي
مي خوابد دلت، وقتي که مي خوابند چشمانت
اشارات :: مرداد 1387، شماره 111
پانته آ صفايي بروجني