ميلاد خط سرخ عشق، سومين پرچم دار قله امامت و ديانت، آقا اباعبدالله الحسين مبارک باد!
حسين جان! اي ابر شعله ورِ هستي، ميلادت بارش رحمتي است بر کوير خشکيده دل هاي ما.
يا اباعبدالله الحسين، ميلاد تو، آفرينشِ عزيزترين عنصر خلقت است که از روز ازل بوده و تا روز ابد هست.
حسين(ع)؛ تکيه گاه اعتماد و دست گره گشاي خداوند است و تنها آنان که به درهاي بسته رسيده اند، عظمت توسل به او را درمي يابند.
حسين(ع)، يعني تشنه ترين دريايي که ارادت دل هاي زخمي را به ساحل عافيت مي رساند.
شکفتن جوانه حسين(ع) در بوستان ايمان مبارک باد!
يا حسين! عاشقانت مي دانند که تنها با شور حسيني است که مي توان شيريني ايمان را چشيد.
يا حسين! مي آيي و در ديدار آفتابي تو، خلايق قد مي کشند؛ اما بلندي مقام تو فراتر از پندار ماست.
ميلاد تو، آغاز صبحي است که در آن، آفتاب به اشتياق تماشايت پلک مي گشايد تا اولين زائر هر روز تو باشد.
حسين(ع)؛ روح شعله وري است که مفهومش بر کاغذ نمي آيد. تنها بايد «آيينه» شوي تا او را به تصوير کشي.
ميلاد حسين(ع)، آهنگ بلوغ ملکوت است براي آوازهاي جشن اهل آسمان.
امام حسين(ع) مي فرمايند: «شکرگزاري تو بر نعمت پيشين، نعمت تازه را سبب مي شود».
امام حسين(ع) مي فرمايد: «کاري مکن که از آن پوزش بخواهي، زيرا مؤمن نه بد مي کند و نه عذري مي طلبد و منافق هر روز بد مي کند و عذر مي خواهد».
امام حسين(ع) مي فرمايند: «کسي که از راه نافرماني خدا درصدد چيزي برآيد، آنچه را اميد دارد زودتر از دست مي دهد و آنچه را بيم دارد زودتر سر مي رسد».
رزيتا نعمتي

اشارات :: مرداد 1387، شماره 111