طَرَب بچین ای ماه از زمین! شَعَف بردار ای خاک از آسمان! دوران پُر مهر امتزاج عطر و آینه است.
صحنه درستی از زندگی، اتفاق می ‏افتد. زندگی از این به بعد، کتابی است خواندنی که در آن، واژه ‏های عزت و سربلندی، به وفور یافت می‏شود. دورانِ ساخت ارزش‏ها است؛ بُره ه‏ای از تاریخ که عملی شدن آرزوهای زلالِ بشریت را به همراه دارد.
خشت ‏های آغازین آزادگی و سرفرازی، امروز نهاده می‏شود.
پیوند امروز با عشق
امروز، به کربلا پیوند می‏خورد.
نسیم، به دست ‏بوسیِ لاله‏ ها آمده است.
لاله ‏ها چقدر با عشق، در تناسب‏اند! چقدر با جان‏ نثاری همگون‏ اند! با شنیدن نام حسین علیه‏ السلام ، لاله‏ ها به احترام قامت می ‏بندند.
امروز، به عرفه پیوند می‏خورد.
از هم ‏اکنون، طنین آیه‏ های عرفه او، به گوش می‏رسد.
این نام، سرشار از جام وصل است و حضورش، همان عشق است.
او، آینه تمام ‏نمای زیبایی‏ های چشم گیر معنوی است. امروز، به دل‏ها پیوند می‏خورد.
از خانه کوثر و حیدر
شیرین‏ ترین واژه ‏ها، در خانه علی علیه ‏السلام ، جشن به راه انداخته ‏اند. خدا می‏داند این میلاد لطیف، در دل فاطمه علیه السلام چه سروری برپا کرده است.
اینک، نتیجه درخشان کوثر و حیدر، در دستان پرکرامت نبوی صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله است.
فرزندی از دیار ولایت آمده است، تا در دل خفتگان، بذرهای بیداری بپاشد.
شگفت نیست، اگر از دامان پاک فاطمه علیه السلام ، فرزندی زلال‏ تر از دریا آمده باشد که همه را به سمتِ آبی عشق بخواند.
شگفت نیست، اینکه از پدری که تمام لحظاتش، روشن‏تر از هرچه نوروز در زمین بوده است، نوزادی بیاید که با عطرش، هفت آسمان مدهوش شوند. سلام بر شُبیرِ خانه ولایت!
سلام بر دُردانه منزل اُنس و بی ‏آلایش!
دستِ توسلِ ما روبه‏ روی این نام
دفترهای چشم ‏انتظاری، بسته می‏شود و مرحله پرشکوفه تابندگی، آغاز می‏شود. چشمه ‏هایِ نشاط، از کوه ‏های سرسبز تقدس جاری می‏شود و همه ما را به تماشای بهاری نو، دعوت می‏کند.
سماع خورشید، پا می‏گیرد و بساط خنده ‏های ماه، رو به راه می‏شود.
سوم شعبان آمده است و فصل شهود سبز پروانه‏ هاست و سجود روشن آب‏ها.
سلام بر حسین علیه ‏السلام که شمه‏ ای از برکات نخستین ‏اش، درمان بال‏ های «فُطرُس» است.
آری؛ حریم شفافِ عصمت است و تمنای مستجاب «فطرس». افلاک ‏نشینان، سر می‏سایند به آستانِ حسین علیه ‏السلام .

محمدکاظم بدرالدین

اشارات :: مرداد 1386، شماره 99