طَرَب بچین ای ماه از زمین! شَعَف بردار ای خاک از آسمان! دوران پُر مهر امتزاج عطر و آینه است.
صحنه درستی از زندگی، اتفاق می افتد. زندگی از این به بعد، کتابی است خواندنی که در آن، واژه های عزت و سربلندی، به وفور یافت میشود. دورانِ ساخت ارزشها است؛ بُره های از تاریخ که عملی شدن آرزوهای زلالِ بشریت را به همراه دارد.
خشت های آغازین آزادگی و سرفرازی، امروز نهاده میشود.
پیوند امروز با عشق
امروز، به کربلا پیوند میخورد.
نسیم، به دست بوسیِ لاله ها آمده است.
لاله ها چقدر با عشق، در تناسباند! چقدر با جان نثاری همگون اند! با شنیدن نام حسین علیه السلام ، لاله ها به احترام قامت می بندند.
امروز، به عرفه پیوند میخورد.
از هم اکنون، طنین آیه های عرفه او، به گوش میرسد.
این نام، سرشار از جام وصل است و حضورش، همان عشق است.
او، آینه تمام نمای زیبایی های چشم گیر معنوی است. امروز، به دلها پیوند میخورد.
از خانه کوثر و حیدر
شیرین ترین واژه ها، در خانه علی علیه السلام ، جشن به راه انداخته اند. خدا میداند این میلاد لطیف، در دل فاطمه علیه السلام چه سروری برپا کرده است.
اینک، نتیجه درخشان کوثر و حیدر، در دستان پرکرامت نبوی صلی الله علیه و آله است.
فرزندی از دیار ولایت آمده است، تا در دل خفتگان، بذرهای بیداری بپاشد.
شگفت نیست، اگر از دامان پاک فاطمه علیه السلام ، فرزندی زلال تر از دریا آمده باشد که همه را به سمتِ آبی عشق بخواند.
شگفت نیست، اینکه از پدری که تمام لحظاتش، روشنتر از هرچه نوروز در زمین بوده است، نوزادی بیاید که با عطرش، هفت آسمان مدهوش شوند. سلام بر شُبیرِ خانه ولایت!
سلام بر دُردانه منزل اُنس و بی آلایش!
دستِ توسلِ ما روبه روی این نام
دفترهای چشم انتظاری، بسته میشود و مرحله پرشکوفه تابندگی، آغاز میشود. چشمه هایِ نشاط، از کوه های سرسبز تقدس جاری میشود و همه ما را به تماشای بهاری نو، دعوت میکند.
سماع خورشید، پا میگیرد و بساط خنده های ماه، رو به راه میشود.
سوم شعبان آمده است و فصل شهود سبز پروانه هاست و سجود روشن آبها.
سلام بر حسین علیه السلام که شمه ای از برکات نخستین اش، درمان بال های «فُطرُس» است.
آری؛ حریم شفافِ عصمت است و تمنای مستجاب «فطرس». افلاک نشینان، سر میسایند به آستانِ حسین علیه السلام .
محمدکاظم بدرالدین
اشارات :: مرداد 1386، شماره 99