سوره ذاریات
ترتيب	بانواي	زمان	حجم	دانلود	پخش
64	هدایت فر	00:07:09	1.64 MB

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
سوگند به بادهايى كه (ابرها را) به حركت درمى‏آورند، (1)
سوگند به آن ابرها كه بار سنگينى (از باران را) با خود حمل مى‏كنند، (2)
و سوگند به كشتيهايى كه به آسانى به حركت درمى‏آيند، (3)
و سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسيم مى‏كنند، (4)
(آرى سوگند به همه اينها) كه آنچه به شما وعده شده قطعا راست است؛ (5)
و بى‏شك (رستاخيز) و جزاى اعمال واقع‏شدنى است! (6)
قسم به آسمان كه داراى چين و شكنهاى زيباست، (7)
كه شما (درباره قيامت) در گفتارى مختلف و گوناگونيد! (8)
(تنها) كسى از ايمان به آن منحرف مى‏شود كه از قبول حق سرباز مى‏زند! (9)
كشته باد دروغگويان (و مرگ بر آنها)! (10)
همانها كه در جهل و غفلت فرو رفته‏اند، (11)
و پيوسته سؤال مى‏كنند: «روز جزا چه موقع است؟!» (12)
(آرى) همان روزى است كه آنها را بر آتش مى‏سوزانند! (13)
(و گفته مى‏شود:) بچشيد عذاب خود را، اين همان چيزى است كه براى آن شتاب داشتيد! (14)
به يقين، پرهيزگاران در باغهاى بهشت و در ميان چشمه‏ها قرار دارند، (15)
و آنچه پروردگارشان به آنها بخشيده دريافت مى‏دارند، زيرا پيش از آن (در سراى دنيا) از نيكوكاران بودند! (16)
آنها كمى از شب را مى‏خوابيدند، (17)
و در سحرگاهان استغفار مى‏كردند، (18)
و در اموال آنها حقى براى سائل و محروم بود! (19)
و در زمين آياتى براى جويندگان يقين است، (20)
و در وجود خود شما (نيز آياتى است)؛ آيا نمى‏بينيد؟! (21)
و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى‏شود! (22)
سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است همان گونه كه شما سخن مى‏گوييد! (23)
آيا خبر مهمانهاى بزرگوار ابراهيم به تو رسيده است؟ (24)
در آن زمان كه بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما كه جمعيتى ناشناخته‏ايد!» (25)
سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بريان شده‏اى را براى آنها) آورد، (26)
و نزديك آنها گذارد، (ولى با تعجب ديد دست بسوى غذا نمى‏برند) گفت: «آيا شما غذا نمى‏خوريد؟!» (27)
و از آنها احساس وحشت كرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توايم)!» و او را بشارت به تولد پسرى دانا دادند. (28)
در اين هنگام همسرش جلو آمد در حالى كه (از خوشحالى و تعجب) فرياد مى‏كشيد به صورت خود زد و گفت: «(آيا پسرى خواهم آورد در حالى كه) پيرزنى نازا هستم؟!» (29)
گفتند: «پروردگارت چنين گفته است، و او حكيم و داناست!» (30)
(ابراهيم) گفت: «ماموريت شما چيست اى فرستادگان (خدا)؟» (31)
گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده‏ايم... (32)
تا بارانى از «سنگ - گل‏» بر آنها بفرستيم؛ (33)
سنگهايى كه از ناحيه پروردگارت براى اسرافكاران نشان گذاشته شده است!» (34)
ما مؤمنانى را كه در آن شهرها(ى قوم لوط) زندگى مى‏كردند (قبل از نزول عذاب) خارج كرديم، (35)
ولى جز يك خانواده باايمان در تمام آنها نيافتيم! (36)
و در آن (شهرهاى بلا ديده) نشانه‏اى روشن براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‏ترسند به جاى گذارديم. (37)
و در (زندگى) موسى نيز (نشانه و درس عبرتى بود) هنگامى كه او را با دليلى آشكار به سوى فرعون فرستاديم؛ (38)
اما او با تمام وجودش از وى روى برتافت و گفت: «اين مرد يا ساحر است يا ديوانه!» (39)
از اين رو ما او و لشكريانش را گرفتيم و به دريا افكنديم در حالى كه در خور سرزنش‏بود! (40)
و (همچنين) در سرگذشت «عاد» (آيتى است) در آن هنگام كه تندبادى بى‏باران بر آنها فرستاديم، (41)
كه بر هيچ چيز نمى‏گذشت مگر اينكه آن را همچون استخوانهاى پوسيده مى‏ساخت. (42)
و نيز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است در آن هنگام كه به آنان گفته شد: «مدتى كوتاه بهره‏مند باشيد (و سپس منتظر عذاب)!» (43)
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالى كه (خيره خيره) نگاه مى‏كردند (بى‏آنكه قدرت دفاع داشته باشند)! (44)
چنان بر زمين افتادند كه توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از كسى يارى طلبند! (45)
همچنين قوم نوح را پيش از آنها هلاك كرديم، چرا كه قوم فاسقى بودند! (46)
و ما آسمان را با قدرت بنا كرديم، و همواره آن را وسعت مى‏بخشيم! (47)
و زمين را گسترديم، و چه خوب گستراننده‏اى هستيم! (48)
و از هر چيز دو جفت آفريديم، شايد متذكر شويد! (49)
پس به سوى خدا بگريزيد، كه من از سوى او براى شما بيم‏دهنده‏اى آشكارم! (50)
و با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد، كه من براى شما از سوى او بيم‏دهنده‏اى آشكارم! (51)
اين گونه است كه هيچ پيامبرى قبل از اينها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اينكه گفتند: او ساحر است يا ديوانه!» (52)
آيا يكديگر را به آن سفارش مى‏كردند (كه همه چنين تهمتى بزنند)؟! نه، بلكه آنها قومى طغيانگرند. (53)
حال كه چنين است از آنها روى بگردان كه هرگز در خور ملامت نخواهى بود؛ (54)
و پيوسته تذكر ده، زيرا تذكر مؤمنان را سود مى‏بخشد. (55)
من جن و انس را نيافريدم جز براى اينكه عبادتم كنند (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند)! (56)
هرگز از آنها روزى نمى‏خواهم، و نمى‏خواهم مرا اطعام كنند! (57)
خداوند روزى‏دهنده و صاحب قوت و قدرت است! (58)
و براى كسانى كه ستم كردند، سهم بزرگى از عذاب است همانند سهم يارانشان (از اقوام ستمگر پيشين)؛ بنابر اين عجله نكنند! (59)
پس واى بر كسانى كه كافر شدند از روزى كه به آنها وعده داده مى‏شود! (60)

نوشتن دیدگاه