به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
در آن هنگام كه آسمان ( كرات آسمانى) شكافته شود، (1)
و تسليم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنين باشد- (2)
و در آن هنگام كه زمين گسترده شود، (3)
و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالى شود، (4)
و تسليم فرمان پروردگارش گردد -و شايسته است كه چنين باشد- (5)
اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مىروى و او را ملاقات خواهى كرد! (6)
پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7)
بزودى حساب آسانى براى او مىشود، (8)
و خوشحال به اهل و خانوادهاش بازمىگردد. (9)
و اما كسى كه نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10)
بزودى فرياد مىزند واى بر من كه هلاك شدم! (11)
و در شعله هاى سوزان آتش مىسوزد. (12)
چرا كه او در ميان خانوادهاش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود! (13)
او گمان مى كرد هرگز بازگشت نمى كند! (14)
آرى، پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت كرد)! (15)
سوگند به شفق، (16)
و سوگند به شب و آنچه را جمع آورى مى كند، (17)
و سوگند به ماه آنگاه كه بدر كامل مى شود، (18)
كه همه شما پيوسته از حالى به حال ديگر منتقل مىشويد (تا به كمال برسيد). (19)
پس چرا آنان ايمان نمى آورند؟! (20)
و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده مى شود سجده نمى كنند؟! (21)
بلكه كافران پيوسته آيات الهى را انكار مىكنند! (22)
و خداوند آنچه را در دل پنهان مىدارند بخوبى مى داند! (23)
پس آنها را به عذابى دردناك بشارت ده! (24)
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، كه براى آنان پاداشى است قطع نشدنى! (25)