از تفحص در زندگانی حضرت عبدالعظیم علیه السلام معلوم میشود که وی در زمان خود از زهاد و عباد و از متقین و ابرار بشمار میرفته ، و از جهت خلوص عقیده و قلب روشن و اعتقادات درست و صحیح مورد توجّه ائمه اطهار علیهم السّلام بوده است.
حدیث ابوحماد رازی که در رساله صاحب بن عباد نقل شده است ، بزرگترین نشانه اعتماد و اطمینان آن بزرگواران نسبت به او میباشد ، این جمله حضرت امام هادی علیه السلام که به او فرمود : مسائل دینی خود را از عبدالعظیم حسنی بپرس مؤیّد این گفتار است.
سفارش حضرت امام رضا علیه السّلام برای دوستان خود که توسط او فرستاده و آنها را پند و نصیحت کرده ، این هم دلیل روشنی است که آن حضرت به وی علاقه داشته ، و او را برای رسانیدن این پیام شایسته دانسته است.
حضرت امام هادی علیه السّلام در هنگامی که او عقائد خود را اظهار نمود، به او فرمود : ای ابوالقاسم به خدا قسم این عقائد شما همان دینی است که پیغمبر آن را آورده ، و این دین پدران من است ، بر این عقیده ثابت باش ، خداوند تو را بر عقیده درست ثابت بدارد ، البتّه تصدیق امام علیه السّلام عقائد او را بزرگترین فضیلت و منقبت از برای اوست.
از مطالعه حالات مشایخ او روشن میشود که وی با جماعتی از بزرگان و شخصیتهای برجسته عالم تشیع مربوط بوده ، در میان آنان افرادی مانند علی بن جعفر ، هشام ابن حکم، محمّد بن ابی عمیر ، حسن بن محبوب ، صفوان بن یحیی می باشند ، که از اصحاب بزرگ و شریف ائمّه (علیهم السلام) هستند ، اینها از اساطین مذهب و محدّثین درجه اوّل ، و از فقهاء عظیم الشأن و ارکان زمان خود بودند ، حضرت عبدالعظیم علیه السلام با این گونه اشخاص مراوده داشته و از اینان اخذ حدیث نموده است.
راویان او نیز از شخصیت های بزرگ و محدثین عالی مقام میباشند ، از جمله آنان محمّد بن خالد برقی و احمد بن محمّدبن خال برقی و ابراهیم بن هاشم قمی که از مشایخ بزرگ حدیث و مؤلّفین ارجمند هستند ، شرح حالات اینان هم در ضمن راویان وی خواهد آمد.
