استمناء يا خود ارضايى از حرامهاى شرعى است كه در فقه و فرهنگ اسلامى گناه شمرده شده و از آن نهى شده است.
ولى مشاهده مى كنيم كه ابن حزم مورّخ وفقيه اهل سنّت فتوا به جواز آن را صادر مى كند و براى اينكه تنها نباشد از فقيهان و مفسّران نامدارى همچون حسن بصرى و عمرو بن دينار وزياد بن أبي العلا و مجاهد كمك گرفته و آنان را نيز در فتواى بيشرمانه اش شريك مى كند.
سخنان برخى از صاحبان فتوا در باره حلّيّت استمناء و خود ارضايى:
از مجاهد نقل شده كه گفته است: آنانكه پيش از ما مى زيسته اند پسران جوانشان را به استمناء و همچنين دختران و زنان را به استفاده از وسيله اى براى خود ارضايى وادار مى كرده اند تا از زنا دورى كنند.
ابن جريح از عمرو بن دينار نقل مى كند كه گفته است: مانعى در جايز نبودن استمناء نمى بينم.
ثورى از عبّاد از منصور از جابر بن زيد أبي الشعثاء نقل كرده است كه گفت: تو صاحب منى هستى هر كجا خواستى آن را بريز.
ابن حزم گفته است: استمناء مرد همانند بازى كردن زن با فرجش مباح است وحرام نيست، سپس به دو آيه از قرآن استدلال مى كند ومى گويد: خداوند در اين آيه فرموده است: (وقد فصّل لكم ما حرّم عليكم) و چون تفصيلى در باره استمناء نيامده است پس جايز است. و نيز در اين آيه كه فرموده است: (خلق لكم ما في الأرض جميعا). و در ادامه مى گويد: چون از مكارم اخلاق و فضايل نيست گروهى از آن اكراه داشته و گروهى آن را جايز دانسته اند.
جواز استفاده زن از آلت مصنوعى
ابن قيّم جوزى مى گويد: اگر زنى شوهر نداشت و شهوت بر وى غلبه كرد بعضى از فقيهان ما گفته اند مى تواند از آلت مصنوعى استفاده نمايد.
اين فتوا را با فتواهاى فقهاى شيعه مقايسه كنيد كه فرموده اند استفاده از چنين وسايلى حرام و گناه است.
آيا اين است اسلام ناب ابن تيميّه ها و...