برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
کتاب گرانسنگ منتخب التواريخ، تألیف محمد
گاهی دلت میخواهد سفر کنی. سفری کوتاه تا روحی دوباره در وجودت دمیده شود و لبخندی کوچک بر گوشه لبت کاشته شود. سردرگم میمانی که بار سفر به کجا ببندی، که ناگهان به یاد پناه بیپناهان، امام خوبیها میافتی. خودت را سرزنش میکنی که چرا زودتر به یاد غریب الغربا نیفتادی. آماده سفر میشوی و خودت را میرسانی روبروی گنبد طلایی امام مهربانیها. چشمهایت را میبندی و با چشم دل همه چیز را نظاره میکنی. دلت آرام میگیرد و شوری معنوی در جان و دلت خانه میکند. نجواهایت و اشکهایت که تمام تمام میشود تازه چشمت به صحن و سرای شمس الشموس میافتد. به رواقها و ایوانها. به کاشیهای رنگین و آینههای درخشان. از صحنی به صحن دیگر، از رواقی به رواق دیگر میروی و در کنار دری میایستی تا نفسی تازه کنی، اما فقط خیره میمانی به نقش و نگار در. دری که نشان از اخلاص هنرمندی دارد. هنرمندی که به عشق ضامن آهو شبهای متوالی در کارگاهی دور یا شاید نزدیک چشم بر هم ننهاده و فقط قلمزده تا اثری لایق بارگاه انیس النفوس خلق کند؛ تا بتواند پیشکش کوچکی به آستان حضرت دوست تقدیم کند. دوباره خوب اطرافت را نگاه میکنی و تازه متوجه میشوی که چه راحت از کنار دربهای منقوش حرم مطهر گذر کردهای. درهایی که برخی حکایتهای تاریخی جالبی همراه خود دارند. در امید دانستن این حکایتها، راهی کتابخانه میشوی. کتابها را ورق میزنی و تازه در مییابی که بسیاری از این حکایتها و داستانها، در هیچ کتاب و طوماری مکتوب نشده و از این درها فقط نامی مانده است. نامی که فقط مکان قرارگیری آنها را نشان میدهد. دری همچون «درب نقره ورودی از ایوان مسجد گوهرشاد به ضلع جنوبی دارالحفاظ».
در واقع، در منابع تاریخی از درهای نفیس بسیاری در بقعه و رواقهای حرم نام برده شده است. درهایی از جنس چوب، نقره و طلا. درهایی که منبتکار و قلمزنی هنرمند بر روی آنها طرحی بیبدیل حک کرده است. بطور مثال از عهد قاجار به بعد درهای زرین و سیمین نفیسی در مجموعه آستان قدس نصب شده است. درهای دوره قاجار عمدتاً دارای روکشی از نقره بوده که بیشتر آنها در دوره پهلوی با درهای مطلای قلمکاری تعویض شده است.
همچنین از آنجایی که رواق دارالحفاظ در جنوب حرم قرار گرفته است و ضلع جنوبی آن به ضلع شمالی مسجد گوهرشاد اتصال دارد و از یک در از مسجد به حرم رفت و آمد میکنند، پس بیتردید به دلیل اهمیت فراوان این مسیر، چنین در زیبایی بویژه از جنس نقره برای اتصال این دو مکان که قدمتی دیرینه دارند، باید ساخته شده باشد. در حقیقت، بنای دارالحفاظ از ابنیه و رواقهایی است که بوسیله گوهرشاد آغا همسر میرزا شاهرخ پسر امیر تیمور گورکانی ساخته شده و تاریخ بنای آن به اوائل قرن نهم هجری برمیگردد. در هر حال این در از جمله درهایی است که دیدن عکس آن نیز هر بینندهای را مجذوب این اثر زیبا که در سرزمین خورشید به یادگار مانده است، میکند.
متن: آرزو مستاجر حقیقی
منبع : سایت آستان قدس رضوی
برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید
کتاب گرانسنگ منتخب التواريخ، تألیف محمد
جشن میلاد امیرالمؤمنین علی علیه السلام،سخنران : استاد بندانی نیشابوری،با نوای : کربلایی احمد
ادامه خبر...معاونت پژوهش حوزههای علمیه با همکاری واحدهای پژوهشی حوزوی برگزار می کند: نمایشگاه کتاب و
ادامه خبر...
|