باز هم علی اصغر ناصری و شاهکاری دیگر. این بار این عکاس خوش ذوق به گوشه‌ای از پشت بام ساختمان کنونی کتابخانه‌ مرکزی رفته و تصویری را به زیبایی تمام ماندگار کرده است.
تصویری که می‌بینید سه شرح را می‌طلبد؛ شرح درباره‌ بست بالا، برج ساعت صحن انقلاب و نیز رواق دارالحجه.
بست بالا یا بست علیا؛ قسمتی از بالاخیابان، از محل تقاطع فلکه تا ایوان غربی صحن عتیق را بست علیا یا بست بالاخیابان می‌گویند. این بست در روزگار احمدشاه و در دوران نیابت تولیت ظهیرالدوله تجدید بنا شد و با کاشی‌های مرغوب زینت یافت. این بست که بست شیخ طوسی نام‌گذاری شده، در سال 1329 شمسی و در عهد نیابت تولیت بدر هم ‌زمان با تعمیر و مرمت بست پایین و پوشیده شدن روی نهر وسط خیابان در محدوده بست، دیوارها و سر در و کف بازسازی شد.و اما برج ساعت صحن انقلاب؛ در شرق بست شیخ طوسى، ایوان غربى صحن انقلاب قرار دارد که به ایوان ساعت (یا زیرساعت) مشهور است. این سردرب تاریخى و مرتفع، در اصل متشکل از دو ایوان بوده که ایوان داخلى آن در سمت صحن و ایوان خارجى به سمت بست شیخ طوسى و متصل به آن است. ایوان‌ها که بنا بر نقل تاریخ توسط شاه عباس صفوى ساخته شده‌اند، در هر دو سمت خود مزین به کتیبه‌ها و کاشى‌هاى معرق بوده و بیش از 24 متر بلندى دارند. بر سر درب ایوان، ساعت بزرگى وجود دارد که زیر آن گنبد کوچک و ظریفى از چهارسو دیده شده، به وضوح وقت را مى‌نمایاند. گفته مى‌شود ساعتى که اینک بر فراز ایوان غربى صحن انقلاب قرار دارد، اداى نذر بیمار صعب ‌العلاجى است که پس از سلامت و بهبودى در سال 1327 هجرى شمسى به آستان امام هشتم (علیه السلام) تقدیم کرده است.
و آن‌چه این بار می‌خواهیم درباره‌اش بیشتر بگوییم عنصری زیبا از حرم مطهر است که در این عکس دیده نمی‌شود اما در حال حاضر دقیقا در فضایی قرار گرفته که چمن و باغچه‌ها وجود دارند؛ یعنی ورودی رواق دارالحجه.
در راستای توسعه‌ فضاهای سرپوشیده زیارتی و عبادی حرم مطهر، رواق دارالحجه با زیربنای حدود 7 هزار مترمربع در زیر صحن انقلاب اسلامی که قدیمی‌ترین صحن موجود در سطح اماکن متبرکه است احداث شده و دسترسی به این رواق از طریق دو ورودی اصلی در بست‌های شیخ طوسی و شیخ حرعاملی میسر خواهد شد. علاوه بر ورودی‌های مذکور، این رواق از طریق رواق‌های دارالاجابه و دارالولایه، گنبد الله‌ وردی ‌خان و دو ورودی فرعی واقع در صحن انقلاب اسلامی قابل دسترسی است.
کف رواق با سنگ‌هایی به رنگ سفید، کرم و صورتی پوشش یافته است. جداره‌های این رواق با ازاره‌ سنگ و تزئیناتی چون گچ ‌بری، آیینه ‌کاری، رنگ ‌آمیزی پوشش یافته است. هم‌چنین نوع معماری به کار رفته در طاسه‌های سقف حاصل از پنج هنر آیینه‌ کاری، طلاکاری، نقره‌ کاری، گچ ‌بری و رنگ ‌آمیزی است که در نوع خود بی ‌نظیر و چشم‌نواز است. با افتتاح و بهره‌برداری از این رواق شاهد یکی از رواق‌های شکیل موجود در سطح اماکن متبرکه خواهیم بود و به تناسب نامی که برای این رواق انتخاب شده (دارالحجه)، القاب حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و اسماء چهارده معصوم(علیهم ‌السلام) و حدیث معروف سلسله‌ الذهب و فرازهایی از دعای شریف ندبه و افتتاح با خط خوش و زیبا نوشته شده و در قالب کتیبه‌هایی بر دیوارهای رواق نصب گردیده و این تزئینات به سبک ایرانی ـ اسلامی با تکنیک‌های متفاوت اجرا شده است.
ساخت این رواق در انتهای سال 81 آغاز شد. در دو ورودی اصلی این رواق از بست شیخ حر عاملی و شیخ طوسی با الهام از نام امام هشتم(علیه‌السلام) دو هشتی طراحی شده که در آینده به شکلی زیبا با تزئینات آیینه‌ کاری پوشش داده خواهد شد.اجرای این رواق به دلیل دسترسی آن از طریق دو ورودی اصلی حرم مطهر (خیابان‌های شیرازی و نواب صفوی) و عبور از زیر سردرب‌های ساعت و نقاره‌خانه‌ صحن انقلاب اسلامی و مجاورت با سازه‌های قدیمی از اهمیت و حساسیت خاصی برخوردار بوده است.
عکسی که بهانه‌ این توضیحات شد، همان‌طور که گفتیم شاهکار علی‌اصغر ناصری در سال 1354 خورشیدی است و هم‌اکنون اصل آن در مرکز اسناد آستان قدس رضوی واقع در ساختمان بنیاد پژوهش‌های آستان قدس رضوی(جنب بست طبرسی) نگهداری می‌شود.
متن : فائزه موسوی
منبع : سایت آستان قدس رضوی