Ehlibeyt (a.s)

Zuhuru Bekleyenlerin Vazifeleri

Din önderlerinin rivayetlerinde zuhuru bekleyenler için birçok vazifeler beyan edilmiştir. Şimdi onlardan en önemlilerini açıklayacağız:

İmamı (a.f) Tanımak

    Bekleyiş yolunu aşmak, bekleyen kişinin imamını tanımadan olması mümkün değildir. Bu saadet vadisinde de sabırlı, dirençli ve sabit olmanın tek yolu; vaat edilen önderi iyi, sahih ve doğru bir şekilde tanımaktan geçer. Bundan dolayı imamı (a.f) isim ve soy olarak tanımanın yanı sıra makamı, değeri ve önemini de bilmek gerekir.

İmam Hasan Askeri’nin (a.s) hizmetçilerinden olan Ebu Nasr, İmam Mehdi’nin (a.f) kayıp olmadan önce hazretin huzuruna gitmişti.

     İmam Mehdi (a.f) ona “Beni tanıyor musun?” diye sordu.

“Evet, tanıyorum. Siz benim efendimsiniz. Efendimin oğlusunuz!” dedi.

    İmam şöyle buyurdu: “Benim tanımak ile maksadım, bu tür tanımak değildi!!”

    Ebu Nasr  “Maksadınız nedir? Buyurun.” dedi.

   İmam şöyle buyurdu:

“Ben Allah Peygamberinin (s.a.a) halifesiyim. Allah benim vücudumun hürmetine belaları hanedanımdan ve takipçilerimden uzaklaştırır.”[1]

    Eğer bekleyen kişi imamını iyi tanıyabilirse, kendisini hak cephesinde görecek ve imamın çadırında hazretin yanında olduğunu ihsas edecektir. Bundan dolayı imama ait hak cephesinin güçlenmesi için hiçbir çalışmadan kaçınmayacaktır.

   İmam Muhammed Bakır (a.s) şöyle buyuruyor:

“Kim, imamını tanır bir halde ölürse, zuhurun önce olması veya geç olması ona zarar vermez. Kim imamını tanır bir halde ölürse, imamın çadırında onunla birlikte olan kimse gibidir.”[2]

    Masumların (a.s) sözlerinde, imamı tanıyabilmek için Allah’tan yardım istememiz emredilecek kadar büyük bir öneme sahip olduğu bildirilmiştir.

    İmam Caferi Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur:

 “İmam Mehdi’nin (a.f) uzun gaybet döneminde batıl olanlar (inanç ve dinlerinde) tereddüt ve şüphe ederler. İmamın (a.s) has ashabından olan Zurare;  “Ben, eğer o zamana kadar yaşarsam ne yapayım?” diye arz edince, İmam Caferi Sadık (a.s) “Şu duayı oku.” diye buyurdu:

    “Allah’ım! Bana kendini tanıt. Doğrusu sen kendini bana tanıtmazsan, Peygamberini tanıyamam. Allah’ım! Bana peygamberini tanıt. Doğrusu sen bana Peygamberini tanıtmazsan, senin hüccetini (Hz Mehdi’yi  -a.f-) tanıyamam. Allah’ım! Bana hüccetini tanıt. Doğrusu sen bana hüccetini tanıtmazsan, dinimden saparım.”[3]

    Şu ana kadar yapmış olduğumuz açıklamalar imamın varlık âlemi içindeki makamıyla ilgili idi. [4]

O, Allah’ın hücceti, Peygamberin (s.a.a) halifesi ve bütün insanların imamıdır. Ona itaat etmek herkesin üzerine farzdır. Çünkü ona itaat Allah’a itaat etmek demektir.

    İmamı tanımanın yollarından birisi de, imamın yaşantısını ve sıfatlarını tanımaktır.[5] Bu şekilde bir tanıyış, bekleyenlerin hayatlarında, konuşmalarında, hal ve hareketlerinde büyük tesirler bırakır.  Hiç şüphesiz insan, Allah’ın hücceti olan imamın hayatının değişik boyutlarını, ne kadar iyi tanır ve bilirse, aynı oranda hayatında da etkisini görecektir.

Örnek Olarak Kabul Etmek

    İmam (a.f) tanındıktan ve hazretin davranışlarını öğrendikten sonra, sıra bütün kemallerin tecelli ettiği imamı örnek olarak kabul edip, ona uymaya gelir.

Peygamber efendimiz (s.a.a) şöyle buyurmaktadır:

    “Ehl-i Beyt’ten (a.s) olan Kaimimiz kıyam etmeden önce onu (makam açısından) tanıyanlara; ona ve ondan önceki imamlara uyanlara; onların düşmanlarından uzak olduğunu ilan edenlere ne mutlu. Onlar benim dostlarımdır. Benim katımda, ümmetimin içindeki en değerli kimselerdir.”[6]

    Takvada, ibadette, sade yaşamada, cömertlikte, sabırda ve bütün ahlaki faziletlerde imamını takip eden kimse; ilahi rehber yanında çok yüce bir makama ve rütbeye sahip olacaktır. Onun huzuruna vardığında başı dik olacak ve iftihar edecektir.

   Âlemin en güzel olayının oluşmasını arzulayarak bekleyen bir kimse; amellerini güzelliklerle süslemekten, çirkinlikleri uzaklaştırmaktan, bekleyiş içindeyken fikirlerini ve amellerini kontrol etmekten başka ne yapabilir? Aksi takdirde yavaş yavaş kötülüklerin tuzağına düşer.  Maşuku ile arasındaki mesafe git gide açılır. İmam-ı Asr (a.f) böyle bir tehlikeden dolayı bizleri şöyle uyarmıştır:

“Kendilerinden beklemediğimiz ve beğenmediğimiz amellerinden bize ulaşan şeyler dışında hiçbir şey; bizi, Şiilerimizden ayırmamıştır.”[7]

    Bekleyenlerin en son arzusu; Mehdi’nin (a.f) adalet hükümetinin kurulmasında bir pay sahibi olma ve son hak hüccet ile birlikte olup ona yardım etme şerefine ulaşmaktır. Acaba insanın, böyle bir saadete ulaşması için; kendini yetiştirmeden ve güzel ahlak ile süslenmeden başka çaresi var mıdır?

    İmam Caferi Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur:

    “Kaim’in (a.f) ashabından olmak isteyenler; onu beklemeli, takva ile amel etmeli ve iyi ahlak sahibi olmalıdırlar. İşte asıl bekleyen (muntazır) kimseler onlardır.”[8]

    Bu arzunun gerçekleşmesi için yapılması gereken en iyi şey; örnek olan ve bütün güzelliklerin imamı yani; İmam Mehdi’yi (a.f) olgu ve örnek almaktır. Bu en güzel amel ve isabetli karardır.

İmamı (a.f) Hatırlamak

    Bekleyen kimselere imamı tanıma ve ona uyma konusunda yardım eden şey; onları zuhuru bekleme konusunda sabit kılan şey; canlarının tabibi imam ile sürekli bir şekilde manevi birliktelik ve irtibat içinde olmalarıdır.

    Ümmetin şefkatli imamı, her zaman ve her yerde Şiilerini görüp gözetlerken; ona âşık olanların dünya veya dünyada olan geçici lezzetler ile meşgul olmaları ve yüce imamı unutmaları doğru mudur?

    Dostluğun gerektirdiği şey; insanların bütün durumlarda, sevdiklerini kendilerinden daha aziz ve değerli bilmeleridir. Dua için ellerini açtıkları zaman onunla duaya başlamalarıdır. Onun sağlığı, sıhhati ve zuhuru için dua etmeleridir. Aziz imam (a.f)  bu konuda şöyle buyurmaktadır:

“Zuhurun çabuk olması için çok dua edin. Çünkü bu sizin kurtuluşunuzdur.”[9]

    Ve imam Mehdi’nin (a.f) zuhurunu bekleyenler her zaman şu duayı okumalıdırlar:

   “Allah’ım! Senin velin olan Hüccet İbni’l Hasan’a (selam ve salâtın ona ve babalarına olsun.), isteğinle yeryüzüne yerleşinceye ve uzun bir müddet faydalanıncaya kadar (zuhur edinceye kadar),  şu saatte ve bütün saatlerde koruyucu, bekçi, yardımcı, yol gösterici ve gözetleyici ol.”[10]

    Gerçekten bekleyen bir kimse, sadaka verirken önce kendi imamının mübarek bedeninin sağlık ve sıhhatini düşünür. Her fırsatta onu hatırlar.  Şefkat ve merhametine ümit ederek ona tevessülde bulunur. Mübarek zuhurunun hasreti ile yanar. Güzel cemalini görmek için içten içe feryat eder.

    “Bütün insanları görüyor olmak ancak seni görememek, bana çok ağır geliyor.”[11]

    Bekleyiş içinde olan kimse; kalplerin maşuku imam hakkında yapılan toplantılarda hazır olan ve ona karşı kalbinde bulunan sevgiyi günden güne sağlamlaştıran kişidir. Sahle mescidine, Cemkeran mescidine ve İmam-ı Asr’a ait olan mukaddes serdaba (imamın gıybete çekildiği yer) gidiş gelişi olan kişidir.

    İmam Mehdi’yi (a.f) hatırlamanın en güzelliklerinden biri de, onu bekleyenlerin hayatları boyunca her gün onunla biatlerini yenilemeleridir. Bu anlaşma üzerine sabit kaldıklarını ilan etmeleridir.

    Ahit duasının bir bölümünde şöyle yer almaktadır:

    Kim bu duayı sürekli olarak kalpten okursa ve duada geçen manalara dikkat ederse, hiçbir zaman tembelliğe duçar olmaz. Hazretin gerçekleştirmek istediği hedefleri gerçekleştirmek ve zuhurunun ortamını yaratmak için bir an olsun durmaz. Böyle bir insan, hiç şüphesiz savaş meydanında Allah’ın imamının yardımcılarından ve dostlarından olacaktır.

   İmam Caferi Sadık (a.s) şöyle buyurmaktadır:

    “Kim kırk sabah Allah’a ahit duası ile yalvarırsa, Kaim’in (a.f) dostlarından olur. Eğer hazret zuhur etmeden önce ölürse, Allah onu kabrinden çıkaracaktır (ve Kaim’e (a.f) yardım edecektir.)...

Vahdet ve Birlik

    Bireylerin toplumsal vazifelerinden biri olan bekleyiş konusuna bir nokta bırakıp bu konudan daha önemli bir gerçeğe dikkatinizi çekmek istiyoruz. Bu konu, toplumun bekleyiş inancına karşı olan vazifesi ve toplumun bekleyiş meselesidir.

    Zuhuru bekleyen bir topluluk, Allah’ın hüccetinin ve imamının hedefleri doğrultusunda özel bir programa sahip olmak zorundadır. Yani; zuhuru bekleyen bir toplum, vaat edilen rehber Hz. Mehdi’nin (a.f) hoşnutluğunu kazanmak ve hedeflerini gerçekleştirmek için sürekli çalışmalıdır.

    Bundan dolayı bekleyen bir toplum, imama karşı olan biatini ve ahdini yerine getirmeye çalışmalıdır. Böylelikle hazretin zuhurunun gerçekleşmesi ve Mehdi hükümetinin kurulabilmesi için münasip ortamı yaratmalıdır.

    İmam-ı Asr (a.f) böyle bir topluma şu müjdeyi vermektedir:

“Eğer takipçilerimiz (Allah onlara, kendine itaat etme konusunda yardım etsin), kendilerinden alınan biatte birlik ve kararlılık içinde olurlarsa, görüşme nimeti gecikmeyecektir. Bizimle tam ve doğru bir tanışık ile görüşme saadeti çabuklaştırılacaktır.”[13]

   Bu biat ve anlaşma, Allah’ın kitabında ve onun elçilerinin sözlerinde açıklanmıştır. Şimdi biatlerin en önemlilerini kısaca aşağıda açıklamaya çalışacağız: 

    1- İmamlara (a.s) uyma, imamların dostları ile dost olma ve düşmanlarından uzaklaşmak için çalışmak.

    İmam Muhammed Bakır (a.s) Peygamber efendimizden (s.a.a) şöyle nakletmektedir:

“Soyumdan gelecek olan Kaim (a.f) kıyam etmeden önce; onu idrak eden, ona uyan, dostuyla dost ve düşmanıyla düşman olan kişiye ne mutu. Onlar benim arkadaşlarım, dostlarım ve muhabbet duyduğum kimselerdir. Kıyamet gününde benim yanımda, ümmetimin en değerli olan insanları onlardır.”[14]

    2- Bekleyiş içinde olan bir toplum; dindeki yanlışlar, sapık yollar, bidatler, günahlar ve kötülüklerin yaygınlaşması karşısında duyarsız kalamaz.

    Böyle bir toplum güzel sünnetlerin unutulması, ahlaki değerlerin zayıflaması ve yok olması karşısında tepki göstermelidir.

    Peygamber efendimiz (s.a.a) şöyle buyurmaktadır:

    “Bu ümmetin sonunda (ahır zamanında); mükâfatları, İslam’ın ilk ümmetiyle eşit olan bir grup gelecektir. Onlar, iyiliği emrederler. Kötülükten alıkoyarlar. Fitne ehli ile savaşırlar.”[15]

    3- Bekleyiş içinde olan bir toplumun, camiada bulunan diğer fertlere karşı vazifeleri vardır. Yardımlaşma ve işbirliği, programlarının ilk hedefi olmalıdır. Böyle bir camianın bireyleri dar görüşlülükten ve kendini beğenmişlikten uzak kalarak her zaman ve her durumda toplumda bulunan fakirlerin yardımına koşmalıdırlar. Onların durumlarından habersiz olmamalıdırlar.

    Şiilerden bir grup, İmam Muhammed Bakır’dan (s.a) kendilerine nasihat etmesini isteyince, hazret şöyle buyurdu:

“İçinizden güçlü olanlar, zayıf olanlara ve zengin olanlar fakir olanlara karşı şefkatli olsun. Birbirinizin iyiliğini isteyiniz.”[16]

    Şunu da belirtmek gerekir ki, yardımlaşma ve işbirliği yalnızca yaşanan bölge sınırlarıyla kısıtlı kalmamalıdır. Bekleyenlerin iyilikleri ve yardımları diğer şehirlerde yaşayan fakir ve muhtaç insanlara da ulaşmalıdır. Çünkü bekleyiş inancını paylaşan insanlar arasında; ikilik, taraf tutma, taassup, ayrılık gözetmek gibi şeyler söz konusu bile olamaz.

    4- Bekleyiş içinde olan toplumu oluşturan bireyler, camiaya Mehdilik rengi ve kokusu vermek zorundadırlar. İmamın (a.f) ismini ve hatırasını her yerde söyleyip canlı tutmalıdırlar. İmamın (a.f) sözlerini ve davranışlarını bütün sohbetlerinde başlarının üstünde tutup inanlara anlatmalıdırlar. Bu yolda herkes canla başla çalışmalıdır. Bir insan bu söylenenleri yerine getirirse kesinlikle İmamların (a.s) özel teveccüh ve lütuf ettiği kimselerden olacaklardır.

     İmam Muhammed Bakır’ın (a.s) ashabından olan Abdülmecit Vasitî imama şöyle arz etti:

    “Biz, bütün hayatımızı zuhuru beklemek için adadık. Nitekim bazılarımız bu yolda birçok zorluklarla karşılaştılar.”

İmam (a.s) cevap olarak şöyle buyurdu:

     “Ey Abdülmecit! Allah’ın, hayatını kendi yolunda harcayan kulu için (çektiği zorluklar karşısında) kurtuluş yolu bırakmadığını mı zannediyorsun? Evet, Allah’a ant olsun! Onun için kurtuluş yolu bırakmıştır. Allah bizim işimizi (velayetimizi) canlı tutan kula rahmet etsin!”[17]

     Son söz olarak şunu söyleyebiliriz ki; Bekleyiş içinde olan bir toplum, toplumsal hayatın her boyutunda diğer toplumlara örnek olmalıdır. Vaat edilen kurtarıcının zuhuru için ortamı en iyi bir şekilde hazırlamaya çalışmalıdır.

--------------------------------------------------------------------

[1]- Kemaluddin, c.2, bab.43, h.12, s.171

[2]- Usul-u Kafi, c.1, bab. 84, h.5, s.433

[3]- Gaybet-i Numani, bab.10, fasıl,3, h.6, s.170

[4]- Bu konuda kitabın birinci bölümünde açıklama yaptık.

[5]- İmam Mehdi’nin (a.f) yaşantısı ve sıfatı hakkında bir sonraki sayfalarda açıklamalarda bulunacağız.

[6]- Kemaluddin, c.1, bab.25, h.3, s.535

[7]- Biharu’l-Envar, c.53, s.177

[8]- Gaybet-i Numani, bab.11, h.16, s.207

[9]- Kemaluddin, c.2, bab. 45, h.4, s.237

[10]- Mefatihi’l-Cinan, Mübarek Ramazan ayının 23. gecesinde yapılan ameller.

[11]- Mefatihi’l-Cinan, Nudbe duası.

[12]- Mefatihi’l-Cinan, Ahit Duası.

[13]- İhticac, c.2, ş.360, s.600

[14]- Kemaluddin, c.1, bab.25, h.2, s.535

[15]- Delaili’n-Nübüvvet, c.6, s.513

[16]- Biharu’l-Envar, c.52, bab.22, h.5, s.123

[17]- Biharu’l-Envar, c.52, bab.22, h.16, s.126

• Önceki
• Sonraki