Səfər ayının 28-ci günü

1.İslamın əziz peyğəmbəri həzrət Məhəmmədin (s) ürəkyaxıcı şəhadəti
2.İmam Həsənin (ə) şəhadəti
Hicri təqvimi ilə 11-ci il, səfər ayının iyirmi səkkizində peyğəmbər (s) 63 yaşında münəvvət Mədinə şəhərində şəhadətə çatdı, müsəlmanları böyük matəm və qəmə saldı.
Peyğəmbərlərin (s) sonuncusu həzrət Məhəmməd (s) şəhadəti haqqında  imam Rzadan (ə) nəql olunan rəvayətə baxmayaraq “ma minna illa məsmum və məqtul” (Bizdən hər kəs ya zəhərlə ya da qətlə yetirilməklə öldürülüb) əlavə olaraq, xüsusi bir rəvayət də var ki, burada ona işarə olunur:
Həfsə eşidib ki, peyğəmbəri-Əkrəmdən (s)  sonra Əbi Bəkr və Ömər xəlifəliyi qəsb edəcəklər. Bu xəbəri Aişəyə dedi və  o da, Əbi Bəkr və Ömərə xəbər verdi. O iki nəfər, öz qızlarına göstəriş verir ki, tez bir zamanda elə bir iş etsinlər ki, xəlifəlik onlara çatsın. Sonra işə başlayıb peyğəmbəri (s) zəhərləməyi qərara aldılar. O iki qadın peyğəmbəri (s) zəhərləyib şəhid etdilər. (Ətraflı mütaliə üçün müraciət et: Təfsiri-Əli İbrahim Qumi, c.2 səh. 376, Nəcm surəsinin 3-4-cü ayəsində.-Təfsiri-Bürhan, c.4, səh. 352, hədis:5,-Təfsiri nurus-Səqələyn, c. 5, səh.367, hədis:3 Təfsiri Əyaşi, c.1, səh.200, hədis: 152, -Təfsiri-Safi, Ali-İmran surəsinin 145-ayəsi – Biharül-ənvar, c.28, hədis: 20, hədis: 28- Siratül-mustəqim, c.3, səh. 168.)
Allahın Rəsulu (s), xəlifəliyi ələ keçirmək uğrunda atılan addımlarından xəbəri var idi. Azğınlığın qarşısını almaq üçün qərara aldı ki, özünün canişinini, sənədli olaraq kağıza yazıb yadigar qoymaq istədi ki, artıq heç bir bəhanə yeri qalmasın. Bununla da, ümmətin vəzifəsini sonuncu dəfə aydınlşdıracaqdı.
Allahın sonuncu göndərdiyi, bərəkətli ömrünün son anlarında qələm və kağız istədi. Ömər fəryad qoparıb deyə biləcəyi ən utancverici və ən alçaq kəlməni dilinə gətirdi: -“Buraxın onu! Bu kişi sayaqlayır. Allahın kitabı bizə bəsdir.”
Necə deyərlər, yoluxmaq üçün Peyğəmbərin ətrafına gəlib toplananlardan bir qrupu Öməri müdafiə etmək z qalxıb onun sözünü təsdiqlədi. Digər bir qrup isə onlarla barşımadı və (dava) hay-küy yüksəldi. Peyğəmər (s) o utanmazlara buyurdu: “Mənim yanımda dava etməniz rəva (layiq) deyil”.  Quran, onun haqqında buyurduğu: “(Peyğəmbər ) heç vaxt həvayi-nəfsdən danışımır. Haqqında “Onun sözü vəhydən başqa bir şey deyil” məqamına sabib olan şəxsin hörmətini beləmi saxlayırlar? (“Nəcm” surəsi, 3-4-cü ayələr)
Allahın Rəsulu (s) rehlət edəndən sonra  həzrət Əli (ə) peyğəmbərin (ə) dəfni ilə məşğul idi. Ənsar və mühacirdən bir qrup siyasətçi Bəni-Saidin səqifəsindən  bir araya gəlib peyğəmbərin canişinini təyin etmək üçün mübahisəyə başladı. Bu zaman Ömər zor və quldurluqla Əbu Bəkr üçün beyət aldı və mübahisəni öz xeyirlərinə başa vurdu. Bir ömür tohud kəlməsinin yüksəlişi üçün, müşrük və düşmənlərin növbənöv düşmənlikləri ilə mübarizə edən pak bədən torpağa dəfn olub, Rəbbinin yanında rahat oldu. Amma onun rehlətindən sonra baş verənlər- vəhy evinə hörmətsizlik, onun yeganə qızının şəhadətə yetirilməsi, xilafətin qəsb olunması, mütəqqilər mövlası Əlinin (ə) başına qılınc endirilməsi sanki o dünya da belə o həzrətin (s) rahatlıqdan məhrum etdi. həzrətin (s) yatağının kənarında qaldırılan alov şölələri peyğəmbərin Əhli-beytinin (ə) qapısını yandırdı, qadınlar aləminin seyidəsinin qabırqğasının sınmasına onun qızının yeganə qızının yaralanmasına və bətnində daşıdğı uşağın şəhid olmasına səbəb oldu. Nəhrəvan döyüşü də elə o alovdan nəşətləndi və həzrət Əli (ə) ona cəlb olundu. Nəhayət həzrətin başına enən qılınc onu mehrabda qana boyadı. İslam ümmətinin azğınlığı xəstəlik yatağının yanından qalxıb özünün pik nöqtəsinə çatdı. O cahillik və inadkarlıq onun nazənin övladı Hüseyn ibn Əlinin (ə)  şəhid olmasına gətirib çıxardı. O alov aşura günü Hüseynin (ə) xeymələrinə düşdü, Əhli-betini çöllərə saldı. O qorxulu bəla şiələrin  imamları (ə)  bir-birnin ardınca şəhadətə çatdırdı.
Əsrin imamını (əc.) görməkdən məhrum olmuşuqsa, o da Rəsulullahın (s) rehlətindən sonra bəşəriyyətin önündə əryi yola sapmaqdan irəli gəlir. Səqifə alovuun şölələri vəhabiliyi də yaratdı. Onlar bu gün şiələrin qətlini vacib sayır, ziyarəti şirk bilir, onları öz imamlarının (ə) ziyarətindən məhrum edir. İmamların məzarlarını dağıtmağı lazım və vacib bilirlər. Səqifənişinlər , başda Ömər və Əba Bəkr olmaqla bəşəriyyətin kamala doğru hidayətini,bəşətiyyətin üzləşdiyi bütün bugünkü zülmlər, onlardan qalıb. Qoy belə olsun. Qiyamət – hesab-kitab günü hər kəs öz əməlinin cəzasına çatacaq.
2-İmam Həsənin (ə) şəhadəti
Hicri təqvimi ilə 50-ci il belə bir gündə, Müaviyyə, imam Həsənin (ə) varlığını öz istəklərinə və Yezidə beyət etməkdə maneə sayırdı. Xəvaricin başçılarından olan Əşəsin qızı Co`də ilə əlbir imamı zəhərlədi və o iyirmi yeddi yaşında şəhadətə çatdı.  (“İmam Həsəni Mücətbanın (ə) şəhadətə çatması haqqında.”  Ruzşumari-həftome-sərəf, bu kitabda)
http://www.sibtayn.com/az