49 «قُلْ فَأْتُوا بِكِتابٍ مِنْ عِنْدِ اللهِ هُوَ أَهْدى مِنْهُما أَتَّبِعْهُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ»
 
ترجمه :
49. بگو به كفار و مشركين كه منكر موسى و من هستند: پس بياوريد به كتابى كه از جانب پروردگار كه آن كتاب هدايت كننده تر باشد از تورات و قرآن تا من متابعت كنم او را اگر هستيد راستگويان[1] .
 
تفسير :
[بى‌مانند بودن كتب آسمانى در هدايت بشر]
اما تورات كه مى‌فرمايد در چند آيه قبل: (وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ مِنْ بَعْدِ ما أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الاُْولى بَصائِرَ لِلنّاسِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً) الآيه شرحش گذشت[2]  و اما القرآن مى‌فرمايد: (إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدِى لِلَّتِى هِىَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُ الْمُوْمِنِينَ)[3] شرحش بيان شد[4] .
 
[پاسخ كوبنده اين آيه به منكران رسالت اسلام]
(قُلْ فَأْتُوا بِكِتابٍ مِنْ عِنْدِ اللهِ) آوردن كتاب از جانب خدا اولاً، احتياج به يك رسولى دارد كه او بياورد و اگر رسولى بر فرض باشد و كتاب بياورد شما آن را هم ساحر مى‌دانيد و كتاب را سحر مى‌شماريد و ثانياً، اين امر تعجيزى است، يعنى احدى قدرت ندارد بر آوردن مثل آن‌ها چه رسد (هُوَ أَهْدى مِنْهُما) باشد، بلكه مثل يك سوره آن [را] نمى‌توانيد بياوريد و ثالثاً، اگر بر فرض محال كتابى بهتر از آن بود مسلّماً خدا او را مى‌فرستاد، زيرا ترجيح مرجوح بر راجح قبيح است و فعل قبيح از خداوند محال است صادر شود (أَتَّبِعْهُ) بر فرض محال اگر [هم كتابى از جانب خدا ] آوريد، من هم متابعت او را مى‌كنم و كتاب خود را كنار مى‌گذارم.
 
[مراتب صدق]
(إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ) يعنى شما كاذب هستيد، چون نمى‌توانيد بياوريد و از براى صدق و كذب مراتبى است و اقسامى: صدق در عقايد كه عقيده مطابق با واقع باشد، صدق در اخلاق كه متخلّق به اخلاق حميده باشد، صدق در افعال كه تمام افعالش حسن و داراى مصلحت و صحيح و به جا باشد، صدق در گفتار و شما مشركين از جميع مراتب او محروم و جميع مراتب كذب را دارا هستيد.
_____________________________________________

[1] .  ترجمه ديگر: بگو: پس اگر راست مى‌گوييد، كتابى از جانب خدا بياوريد كه از اين دو هدايت كننده‌تر باشد تا پيروى‌اش كنم.
[2] .  ر. ك: همين سوره: آيه 43.
[3] .  قطعاً اين قرآن به آيينى كه خود پايدارتر است راه مى‌نمايد، و به آن مؤمنانى كه كارهاى شايسته مى‌كنند مژده مى‌دهد كه پاداشى بزرگ برايشان خواهد بود. سوره اسراء: آيه 9.
[4] .  ر. ك: همين تفسير: ج12، ص59.