و بعد از او عثمان بن على به اجازت سبط نبى و ولى.
‏
تكاور را ز پيش صف برانگيخت
‏   ز لب مانند دريا كف فرو ريخت‏
حربى مردانه در پيوست و دست مبارزان را به شوكت مردانگى فرو بست و رجزى ميخواند كه سه بيت از ترجمه آن اينست:
آمده عثمان به جنگ تيغ يمان در يمين
‏
شامى مدبر چرا تيغ كشد بر حسين
صبح شهادت دميد وقت صبوح منست
‏   خورده به قتل شما پيش برادر يمين‏
نيست دلش را مگر ديده انصاف بين‏
مست شدم دم به دم از قدح حور عين‏
بعد از حرب بى كران به زخم گران يزيد ابطحى شمع حيات آن چراغ دودمان ولايت وامامت به باد اجل منطفى شد و آن گنج جواهر زواهر معانى به زير خاك فوات مختفى گشت رضوان الله عليه.
رفت و كحل روشنى در چشم عالم بين نماند
‏   برگ عيش و شادمانى در دل غمگين نماند