چه صبح عنایتی دمیده كه با مدیحه هایش، دل ما را روشن كرده است! چه عطر شَعَفی در رگهای ساعات شهر جاری شده كه گویا در بهشت پا نهاده ایم!
امروز، قرائت چندم رویش است كه لهجه همه ما بوی باغ گرفته است. «سبزیم و تازه، این نفحات از كدام سوست؟»
بیایید، ای لحظه های از دست رفته انسان! بنگرید به آستان متبسم تبرّك؛ به قطعه آینه زار تعبد. «فرشتگان معصوم، دروازه های بشریت را گل باران كرده اند».
امروز، آسمان مدینه چه اندازه از غزل های عاشق، نور گرفته است! امروز رایحه قم چقدر شامه نواز است؛ معصومه(سلام الله علیها) آمده است.
قم، در لباس بهار تماشایی است و شرح روایت روشنایی اش، خواندنی. خیابان ها و میدا‌ن‌های قم، تازه ترین شعرهای چراغانی شده را در دست دارند. حتی رگه هایی از شوق، در دور دست های خاك دیده می شود. امروز، انبوه زائران حرمش حرم معصومه (سلام الله علیها) را می بینیم و تپش ركعات عارفانه شان را كه نامِ درختان ندیده را زنده میكنند. «همه هستی عین زیارت نامه شده است» ‌تا در برابر فضیلت ها ی نامحدود امروز زانو بزند. فرزند مباركِ اشراق، همه نگاه ها را «پله پله تا ملاقات خدا»‌ كشانده است. ساعات امروز از مصاحبت تبسم مدینه می آیند. از وادی محسوس دل.

اشارات :: آبان 1387، شماره 114
محمد كاظم بدرالدین

نوشتن دیدگاه