متن ادبی «به کبوتران حرم غبطه می‏خورم»

(زمان خواندن: 1 دقیقه)

اکنون رستاخیز عشق است. زمین، به مهمانی آسمان می‏رود. اهالی ملکوت، کجاوه هدایت را به دوش گرفته‏ اند. دسته دسته ستاره، پشت در خانه موسی بن جعفر علیه‏ السلام صف کشیده ‏اند تا رضای الهی را در رضای تو بجویند.
دست‏هایت در دست‏های قرآن است و خورشید هدایت، از مشرق چشم‏ هایت طلوع می‏کند. تو آبروی شیعه‏ ای و آبروی اسلام. شیوایی‏ ات، اهل کتاب را به تردید می‏ اندازد. عقل، زیر سایه اندیشه زلالت می‏نشیند تا گَرد هر چه ناراستی را بزداید و لکه هرچه تردید را بپیراید. قدم که بر می‏داری، ترس از دو راهی‏ ها محو می‏شود و گردنه‏ های پیچا پیچ، بزرگراهی می‏شود مستقیم؛ بی‏ هیچ بیمی از سقوط.
میثم امانی