متن ادبی «چشمه‏ های جاری در رواق‏ها»

(زمان خواندن: 1 - 2 دقیقه)

زمان، از دشواری‏ های دنیا، دل کنده است.

آمده است، رو به روی قبله صافی‏ ها و صمیمت‏ ها، کنار سقاخانه امید.
امروز، با شهر توس، مدینه دل‏ها چراغانی شده است.
اشعار مدح و ثنا از بوی تازگی می‏تراوند وخراسان، در حد و اندازه‏ های عشق ظاهر می‏شود.
کتاب قطور بهشت هشتم که درمدینه نگاشته شد، در نیشابور و توس برای مشتاقان، به انتشار رسیده است.
اینک، چشمه‏ های سعادت و به‏کامی، جاری شده‏ اند در صحن و رواق‏ها.
نقاره ‏خانه، آهنگ صفا را می‏نوازد.
«آفرین»
چه می‏توان گفت؟ واقعیت در کدام قطعه، کدام غزل می‏گنجد؟
امروز، واژه ‏های دنیازده را دور باید ریخت و آفرین باید گفت بر دست‏های توانگر دنیایی دیگر که لحظاتی بدیع و ابدی را فراهم کرده است.
امروز، روز تکثیر آینه دل‏های زایران است؛ روز تشنگان وادیِ صفا و خشنودی که خود را درمی‏ یابند و با نور و شادمانی، نسبتی پیدا می‏کنند و عطر یاقوتی گل را به سوغات می‏برند. امروز، اثری از فروماندگی در بساط خاک نیست؛ اگر خود را فرشِ پایِ زایران کرده باشد.

محمدکاظم بدرالدین