اشارات :: دی 1384، شماره 80
عباس محمدی
ستاره‏های چشمک‏زن، ریسمان بسته‏اند آسمان کوچه‏هایی را که قرار است از امشب، مهربانی‏هایتان را در آنها قدم بزنید. کوچه‏هایی که هم‏قدم می‏شوند از امشب جاده‏های زندگی را با شما. دیوارهای مدینه کل می‏کشند پیوند خجسته ابر و باران را، دریا و موج را، رود و آبشار را و عشق و پرواز را که از امشب، پرندگی در نگاه‏های مهربانانه شما به اوج خواهد رسید.
صدای دست ابرها را که بر دف ماه می‏کوبند، نسیم در ردپایتان می‏ریزد تا خاک، لبخند بزند آرامش قدم‏های همراه و صمیمیتان را که زندگی را بر چشم‏های ناپیدای جاده‏های بی‏پایانش هم‏قدم شدید؛ آرام‏تر از صدای بال پرندگانی که بر ابرها راه می‏روند، شیرین‏تر از رودهایی که به دریا می‏ریزند. امشب، خانه‏ای محقر، آغوش گشوده رؤیای شیرین زندگی با ماه و خورشید را بی‏صبرانه دهان گشوده هلهله شادی فرشتگان را که پایکوبی نخلستان‏ها را به تماشا نشسته‏اند. خانه‏ای که آمدنتان را اسپند دود می‏کند تا دفع کند هر چه چشم شور را از این همه شور بی‏پایان برای آغاز؛ آغازی که پر از بوی لبخند پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله است.
خانه، مشتاق ایستاده تا سلام کند لبخند شکرریز پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله را که پیشاپیش شما قدم برمی‏دارد تا در بگشاید آغاز همسفریتان را تا هم‏شانه هم عشق را به سرانجام برسانید.

نوشتن دیدگاه