آقاى نظام التوليه سركشيك آستان قدس رضوى نقل مى‏كند كه:
»شبى از شبهاى زمستان كه هوا خيلى سرد بود و برف مى‏باريد، نوبت كشيك من بود. اول شب خدام آستان مباركه )حضرت رضاعليه السلام( به من مراجعه كردند و گفتند به علت سردى هوا و بارش
برف زائرى در حرم نيست، اجازه دهيد حرم را ببنديم، من نيز به آنان اجازه دادم. مسؤلين درها را بستند و كليدها را آوردند.
مسؤل بام حرم مطهر آمد و گفت: »حاج شيخ حسنعلى اصفهانى از اول شب تا كنون بالاى بام و در پاى گنبد مشغول نماز مى‏باشند و مدتى است كه در حال ركوع هستند و چند مرتبه كه مراجعه كرديم
ايشان را به همان حال ركوع ديديم، اگر اجازه دهيد به ايشان عرض كنيم كه مى‏خواهيم درها را ببنديم«.
گفتم: »خير، ايشان را به حال خود بگذاريد، و مقدارى هيزم در اطاق پشت بام كه مخصوص مستخدمين است بگذاريد كه هرگاه از نماز فارغ شدند استفاده كنند و در بام را نيز ببنديد«.
مسؤل مربوطه مطابق دستور عمل كرد و همه به منزل رفتيم. آن شب برف بسيارى باريد. هنگام سحر كه براى باز كردن درهاى حرم مطهر آمديم، به خادم بام گفتم برو ببين حاج شيخ در چه حالند.
پس از چند دقيقه خادم مزبور بازگشت و گفت: »ايشان همان طور در حال ركوع هستند و پشت ايشان با سطح برف مساوى شده است.« معلوم شد كه ايشان از اول شب تا سحر در حال ركوع بوده‏اند  و
سرماى شديد آن شب سخت زمستانى را هيچ احساس نكرده‏اند، نماز ايشان هنگام اذان صبح به پايان رسيد.(15)
خوشا آنان كه اللَّه يارشان بى
كه حمد و قل هو اللَّه كارشان بى
خوشا آنان كه دائم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بى
_______________________________________
15) نشان از بى نشان‏ها: ص85.