و سيّد ابن طاووس روايت كرده از اُمّ الفيض كنيز عبد الملك مروان كه گفت: شنيدم از ابن مسعود كه مى گفت: هر غلام و كنيزى كه در شب عرفه اين دعا را بخواند، و هر چه خواهد از حق تعالى بخواهد، خداوند به او عطا فرمايد به شرط آن كه ] آن حاجت و [ سؤال قطع رحم و گناهى نباشد. و اين دعا ده كلمه، يعنى ده جمله از تسبيح است به اين طريق:
سُبْحانَ  مَنْ  فِي  السَّماءِ  عَرْشُهُ * سُبْحانَ  الَّذي  فِي  الاَْرْضِ  سَطْوَتُهُ  *سُبْحانَ  الَّذي  فِي  الْبَحْرِ  سَبيلُهُ * سَبْحانَ  الَّذي  فِي  النّارِ  سُلْطانُهُ * سُبْحانَ الَّذي  فِي  الْجَنَّةِ  رَحْمَتُهُ * سُبْحانَ  الَّذي  فِي  الْقُبُورِ  قَضاؤُهُ * سُبْحانَ  الَّذي فِي الْهَواءِ  اَمْرُهُ * سُبْحانَ  الَّذي  رَفَعَ  السَّماءَ * سُبْحانَ  الَّذي  وَضَعَ  الاَْرْضَ  *سُبْحانَ الَّذي  لا  مَنْجا  مِنْهُ  اِلاّ  اِلَيْهِ.
امّ الفيض گفت: به ابن مسعود گفتم: اين كه گفتى از پيغمبر است؟ گفت: بلى.
و از حضرت امام محمد باقر (عليه السلام)روايت است كه: «هركه شب عرفه زيارت كند زمين كربلا را و در آن جا بماند تا روز عيد شود پس اگر خواهد برود حق تعالى او را از شرّ آن سال نگاه دارد».
و مستحب است نيز در اين شب و روز آن خواندن دعاى  «اَللّهُمَّ مَنْ تَعَبَّأَ وَتَهَيّأَ... إلى آخره». و ما اين دعا را در اعمال شب جمعه ] صفحه 617 [ ايراد مى نماييم، به آن جا رجوع شود.