آمدي گوشه ويران چه عجب! *** زده اي سر به يتيمان چه عجب!
تو مپندار که مهمان مني *** به خدا خوبتر از جان مني
بس که از جور فلک دلگيرم *** اول عمر ز عمرم سيرم
دل دختر به پدر خوش باشد *** مهرباني زدو سر خوش باشد
تو بهين باب سرافراز مني *** تو خريدار من و ناز مني
بعد از اين ناز براي که کنم *** جا به دامان وفاي که کنم
اشک چشم من اگر بگذارد *** درد دلهام شنيدن دارد
گرچه در دامن زينب بودم *** تا سحر ياد تو هر شب بودم
گر نمي کرد به جان امدادم *** از غم هجر تو جان مي دادم
آنقدر ضعف به پيکر دارم *** که سرت را نتوان بردارم
امشب از روي تو مهمان خجلم *** از پذيرايي خود منفعلم
مژده عمّه که پدر آمده است *** رفته با پا و به سر آمده است
ديدني گوشه ويرانه شده *** جمع شمع و گل و پروانه شده
آخر اي کشته راه ايزد *** پدرت سر به يتيمان مي زد
تو هم آخر پسر آن پدري *** تو پور آن نخل امامت ثمري
که به پيشاني تو سنگ زده؟ *** که زخون بررخ تو رنگ زده؟
اي پدر کاش به جاي سر تو *** مي بريدند سر دختر تو
علي انساني
شعر «غم هجر»
- بازدید: 3510