پرسش:
پنج مساله از مسایل اسلام را توضیح دهید.
پاسخ:
اسلام مکتبی جامع و همه سو نگر است که ابعاد مختلف انسان را مدنظر داشته و برای هر بعدی از ابعاد انسانی احکام و رهنمونهای ویژه‌ای دارد. احساسات و عواطف آدمی را مهمل نگذاشته است و غرایز و تمایلات طبیعی او را به نیکوترین وجه پاسخ داده است و فطرت و گرایشهای عالی او را به تفصیل جهت دهی کرده است و عقل و اندیشه او را وادار به فعالیت نموده است. در مقام عمل آنچه که مقتضای عدل و تربیت و تکامل روحی او بوده و در بردارنده مصالح و دور از مفاسد بوده است بر او لازم آورده است که هر کدام از این معانی خود تفصیلی گسترده و شرحی مستوفی می‌طلبند و به هر تقدیر ما به اقتضای سئوال شما چند مورد از مسائل مسلمانی و دین اسلام را بیان می‌کنیم:
توحید: یعنی اینکه نظام هستی با طول و عرض خود صادر از حضرت حق است (توحید در خالقیت) و جز او کسی تدبیر و مالکیت حقیقی آن را به عهده ندارد (توحید ربوبی) و ذات حضرتش تعدد بردار نیست (توحید ذاتی) و همه ذوات ممکنات و آثار آنان عین ربط و تعلق محض هستند نسبت به ذات حضرتش (توحید افعالی)
نبوت: خداوند حکیم و هادی خلق خود را به ادراکاتی مجهز کرده است و استعدادهایی بخشیده که راه دراز و جاودانه جاودانگی را بپیماید و در این مسیر او را در وادی حیرت و ضلالت باقی نگذاشته است، بلکه سفیرانی از جنس خود آنان فرستاده است تا خلق را دستگیری کرده و به سوی خداوند مهربان راهنما باشند این سلسله راهگشا از آ‌دم شروع و به خاتم (حضرت محمد (ص)) پایان می‌پذیرد.
معاد: اسلام و قرآن می‌گویند که هیچ اعمل انسانی از میان برداشته نخواهد شد و همه ما در روزی که «یوم الحساب» و «یوم الجمع» و «یوم الحسره» است جمع خواهیم شد و هر کس پاداش خوبیها و کیفر بدیهای اعمال خود را خواهد دید و به این طریق جاودانگی انسان تثبیت می‌شود.
نماز: با آنکه خدا از جمیع جهات از خلق خود بی‌نیاز است ولی آنان را به عبادت خود تکلیف کرده است که در مسیر این عبادت از ناخالصی و غبار دنیوی پاک گشته و خالص و ناب شوند و شایستگی قرب الهی را دریافت کنند گل سرسبد این عبادتها نماز است معجونی از نیایش خداوند مهربان و دعای پاک و دلپذیر و هم خشوع و خضوع و سرتسلیم فرود آوردن است که این نماز را «معراج مؤمن» و «ستون دین» خوانده‌اند و بی آن مسلمانانی راست نیاید و دروغی بیش نخواهد بود. نماز بسان نهر آبی که هر انسان شبانه‌روز 5 بار در آن خود را شستشو می‌دهد و از غبار غفلت و انحراف و دلدادگی به غیر حق خلاص می‌شود.
روزه: جز دو روز در سال (عید فطر و عید قربان) و ایامی که مسافر است دیگر ایام سال را می‌توان از طلوع فجر تا اذان مغرب از خوردن وآشامیدن و چند عمل دیگر امساک کرد که این را به نیت تقرب بسوی خداوند روزه و صیام می‌نامند و این عمل در ماه مبارک رمضان واجب همگانی شده است و جز کسانی که مسافر و یا بیمار هستند و یا عذرهای دیگر دارند واجب است که یکماه تمرین تقوی و طهارت کرده و روحیه‌ای باز یابند که سرمایه معنوی سال آنان باشد.
تفصیل و شرح هرکدام از اصول و مسائل فوق خود را مجالی دیگر می‌طلبد.

نوشتن دیدگاه