امام رضا(ع) با احترام، مهمان خود را به داخل خانه آورد و پس از پذيرايي از او، با وي به گفتوگو پرداخت، در ميان سخن، باد چراغ را خاموش کرد.
مهمان، بيدرنگ از جاي خود برخاست تا چراغ را روشن کند، ولي امام دست او را گرفت و اجازه نداد از جا برخيزد. سپس خود حضرت برخاست، چراغ را روشن کرد و براي اينکه مهمان ناراحت نشود، با لبخند به او فرمود: «ما خانداني هستىم که دوست نداريم مهمان خود را بهکار گيريم و او را به زحمت بيندازيم»
سهيلا بهشتى
اشارات :: آبان 1388 - شماره 126