علامه طباطبايى
قرآن مجيد در مطالب خود اختصاص بامتى از امم مانند امت عرب يا طائفه اى از طوائف مانند مسلمانان ندارد،بلكه با طوائف خارج از اسلام سخن ميگويد چنانكه با مسلمانان ميگويد،بدليل خطابات (1) بسيارى كه بعنوان كفار و مشركين و اهل كتاب و يهود و بنى اسرائيل و نصارى دارد و با هر طائفه اى از اين طوائف باحتجاج پرداخته آنان را بسوى معارف حقه خود دعوت ميكند.
و همچنين قرآن مجيد با هر يك از اين طوائف باحتجاج و دعوت ميپردازد و هرگز خطاب خود را مقيد بعرب بودن آنان نميكند چنانكه در مورد مشركين-بت پرستان -ميفرمايد: <فان تابوا و اقاموا الصلوة و آتوا الزكوة فاخوانكم فى الدين» (2) و در مورد اهل كتاب-يهود و نصارى و مجوس نيز كه از اهل كتاب محسوبند-ميفرمايد: <قل يا اهل الكتاب تعالوا الى كلمة سواء بيننا و بينكم ان لا تعبد الا الله و لا نشرك به شيئا و لا يتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله» (3) ترجمه:بگو اى اهل كتاب بيائيد بسوى كلمه اى كه در ميان ما و شما بطور مساوى پذيرفته شود و آن اينست كه جز خداى متعال كسى را نپرستيم و انبازى براى وى قرار ندهيم و برخى از ما برخى ديگر از خدايان خود اتخاذ نكنند) چنانكه مىبينيم هرگز نفرموده:اگر مشركين عرب توبه كنند و نفرموده:اى اهل كتابى كه از نژاد عرب ميباشيد.
آرى در بدو طلوع اسلام كه دعوت از جزيرة العرب ببيرون تجاوز نكرده بود طبعا خطابات قرآنى بامت عرب القا ميشد ولى از سال شش هجرت كه دعوت ببيرون شبه جزيره راه يافت هيچ موجبى براى توهم اختصاص نبود.
گذشته از اين آيات آيات ديگرى دلالتبر عموم دعوت ميكند مانند آيه كريمه: <و اوحى الى هذا القرآن لانذركم به و من بلغ» (4) ترجمه:وحى شده استبر من اين قرآن براى اينكه شما را انذار كرده بترسانم و هر كه را كه اين قرآن-يا انذار- بوى برسد) .
و آيه كريمه: <و ما هو الا ذكر للعالمين» (5) و آيه: <ان هو الا ذكر للعالمين» (6) ترجمه:نيست قرآن مگر يادآورى براى همه جهانيان) .
و آيه كريمه: <انها لاحدى الكبر نذيرا للبشر» (7) ترجمه:بدرستى اين آيه يكى از بزرگترين آيات ميباشد در حاليكه ترساننده بشر است) .
بحسب تاريخ نيز،اسلام عده اى از ارباب مذاهب مختلفه مانند بت پرستان و يهود و نصارى و همچنين از امت هاى گوناگونى مانند سلمان فارسى و صهيب رومى و بلال حبشى بثبوت رسيده است.
________________________________________
1- اين خطابات و احتجاجات در آيات بسيارى است و نيازى بنقل آنها نيست.
2- سوره توبه آيه 11
3- سوره آل عمران آيه 64
4- سوره انعام آيه 19
5- سوره قلم آيه 52
6- سوره ص آيه 87
7- سوره مدثر آيه 36
قرآن در اسلام صفحه 20