جعفر بن محمد قولويه قمي از حضرت امام صادق (صلوات الله عليه) روايت مي كند :‌
وقتي پيغمبر (صلي الله عليه و آله) را به معراج بردند ، به ايشان گفته شد :‌خداوند ، تو را در سه چيز امتحان مي فرمايد تا صبرت را ببيند .عرض كرد :‌پروردگارا ! در مقابل خواسته ي تو تسليمم ؛‌البته توان و نيرويي بر تحمل آن ، جز كمك خودت ندارم . اما آنها چيست ؟ بيان شد :‌اول آن ها گرسنگي و برتري نيازمندان بر خود و خانواده ات است . رسول خدا (صلي الله عليه و آله) عرض كرد :‌پروردگارا ! قبول كردم و راضي شدم و تسليم خواسته ي توام ؛‌و صبر و توفيق ، در اين امر را او تو مي خواهم .اما دوم آنها :‌تكذيب و تهديد جدي بر جانت و بخشش آنچه داري براي من ،‌و جنگ با مال و جانت بر ضد كفر ؛‌و صبر بر ظلم هايي كه از ناحيه ي آنها و منافقان به تو مي رسد ؛‌و درد و زخم هايي كه در جنگ برايت حاصل مي شود .اما سومي :‌قتل و كشتاري است كه پس از تو به خاندانت مي رسد ! اما برادرت – علي (صلوات الله عليه) – از جانب امتت ، شماتت و تضعيف و توبيخ و محروميت و دشمني و مخالفت مي بيند . از ظلم و ستم شروع مي شود و آخر هم به شهادت ختم مي شود .عرض كرد :‌پروردگارا ! تسليم امر توام و قبول كردم ؛‌و توفيق صبر بر آن را از تو مي خواهم .اما دخترت :‌به او ظلم مي شود ؛‌حقش را غصب و او را از آن محروم مي كنند ؛ همان حقي كه تو به او دادي ؛‌و با اين كه باردار است ، كتكش مي زنند ؛‌و بدون اجازه داخل منزلش مي شوند ؛‌و اهميتي به او نمي دهند و او را خوار كنند ؛‌با اين همه ، مانعي در مقابل جنايت هاي خود نمي بينند ؛‌آنگاه به او و بچه اي كه در شكم دارد ، صدمه مي زنند و فرزندش را مي كشند و خودش هم از آن ضربات شهيد مي شود .[1]
-----------------------------------
[1] : كامل الزيارات 332 ، عوالم العلوم 11 : 98 .