امام صادق (صلوات الله علیه) فرمود :‌وقتی حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور كند :
آن گاه حضرت حسین (صلوات الله علیه) در حالی كه آغشته به خونش است ، بر می خیزد ؛‌پس به سوی دوازده هزار صدیق حركت می كند كه همه در راه خدا شهید شده اند ، و از خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) یا از شیعیان و دوستان و یاران ایشان اند ، و همه آغشته به خونشان هستند.
در این هنگام ، رسول خدا(صلی الله علیه و آله) او را می بیند و سخت می گرید؛ اهل آسمان ها و زمین و هر آنچه بر آن است ، از گریه حضرت می گریند . در این لحظه ، فاطمه (صلوات الله علیها) فریادی بر می آورد كه زمین و زمینیان به لرزه در می آیند . امیرالمومنین و امام حسن (صلوات الله علیهما) در طرف راست حضرت می ایستند ، و فاطمه (صلوات الله علیها) در طرف چپ ایشان ؛‌حسین (صلوات الله علیه) می آید ، پیامبر (صلی الله علیه و آله)او را به سینه اش می چسباند و می فرماید :
فدایت شوم حسین جان ! چشمانت روشن باد وچشمان من به خاطر تو روشن باد ؛‌و از طرف راست حسین (صلوات الله علیه) حمزه ؛ شیر حق در زمین ، و از طرف چپ او جعفر بن ابی طالب طیار و در جلو روی او ابو عبیده بن حارث ؛‌فرزند عبد المطلب می آید .
و محسن (صلوات الله علیه) را در حالی كه آغشته به خونش است ، خدیجه بنت خویلد و فاطمه بنت اسد ؛‌مادر امیر المومنین (صلوات الله علیه) كه دو جده ی او هستند ، می آورند و نیز ام هانی و جمانه ؛عمه هایش ؛‌دختران ابی طالب ( علیهم السلام) همراه اسماء‌بنت عمیس خثعمیه ؛‌درحالی كه همه فریاد می كشند و با دستانشان گونه های خود را می خراشند و از شدت اندوه ، موهایشان پریشان می شود و ملائك با بالهایشان آن ها را می پوشانند ، آن ها را همراهی می كنند .
این ها همه یك طرف و مادرش فاطمه (صلوات الله علیها) هم یك طرف ،‌می گرید و فریاد می زند :‌«‌این همان روزی است كه شما وعده داده شدید »[1] و جبرئیل فریاد بر می آورد و می گوید :‌«‌مظلوم است ، پس یاری اش فرما»‌- یعنی محسن را -  و محسن (صلوات الله علیه) می گوید :‌من مظلوم هستم ، یاری ام فرما ... .
*=**=**=**=**=**=**=**=**=*
[1] : سوره انبیاء: 103

نوشتن دیدگاه