مرگ مهتدی بالله عباسی
شانزدهم رجب سال ۲۵۶ هـ .ق. مهتدی بالله، چهاردهمین خلیفه عباسی به قتل رسید . تاریخ نویسان چنین نقل کردهاند که چون وی بر مسند خلافت نشست، طریق زهد را پیش گرفت و اسباب لهو و لعب را از دربار خود دورکرد و جلوی بسیاری از مفسدات را گرفت. وی در میان مردم بنا بر عدل و داد گذاشت و قبهای ساخت که چهار در داشت و پیوسته در آن به دادرسی خاص و عام میپرداخت. همچنین روزهای جمعه به مسجد جامع میرفت و خطبه میخواند و با مردم نماز به جا میآورد. مهتدی همواره میگفت: «من از حق تعالی حیا میکنم که در میان بنی عباس مثل عمربن عبدالعزیز در بنی امیه نباشد».
در زمان خلافت مهتدی، علما و فقها منزلتی خاص یافتند و همواره مورد عنایت او قرار میگرفتند. همچنین او از مخارج درباریان به شدت کاست و دستور داد تا فدک را به اولاد حضرت فاطمه (سلام الله علیها) بازگردانند. هنگامی که چنین سیره و روشی در پیش گرفت بر امرا و وزیران که بر عکس او تربیت شده بودند بسیار سنگین آمد؛ لذا در صدد حیلهای برآمدند تا او را بکشند؛ پس شبانه به اتاقش ریختند و او را احاطه نمودند و با خنجر به قتل رساندند.
