١ـ میلاد حضرت علی اصغر علیه السلام
٢ ـ ولادت امام جواد علیه السلام

۱ ـ میلاد حضرت علی اصغر علیه السلام
روز دهم رجب سال ۶۰ هـ .ق. میلاد با سعادت حضرت علی اصغر(علیه السلام) واقع شد. نام شریف این مولود مبارک عـبدالله بود که به علی اصغر شهرت یافت. پدر بزرگوارشان حضرت امام حسین(علیه السلام) و مادر بزرگوارشان حضرت رباب دختر امرؤ القیس بود.در تاریخ چنین نقل شده است که علی اصغر(علیه السلام) روز عاشورا در کربلا حضور داشتند و آن هنگام که امام حسین(علیه السلام) برای وداع با اهل بیت خویش به جانب خیمه‌ها آمدند، این ‌طفل شیرخوار را نیز در آغوش گرفتند تا با او هم وداع کنند که ناگهان حرمله بن کاهل اسدی با تیر سه شعبه، این طفل بی‌گناه را در آغوش پدرش به شهادت رسانید و با این کار قلب نازنین امام حسین(علیه السلام) و اهل بیت و شیعیان ایشان را سخت سوزاند .

۲ ـ ولادت امام جواد علیه السلام
در روز دهم سال ۱۹۵ هـ .ق. امام جواد چشم به جهان گشودند و عالم را به نور جمالشان منور ساختند. پدر بزرگوارشان حضرت رضا و مادرشان «سبیکه» نام داشت که امام رضا(علیه السلام) نام ایشان را «خیزران»‌ نهادند . نام آن حضرت محمد و کنیه ایشان ابوجعفر و القاب مبارکشان تقی و جواد است. البته القاب دیگری را همچون: زکیّ، مرتضی، قانع، مختار، و منتجب و ... به آن حضرت نسبت داده‌اند.
چنین نقل شده است که یک روز امام جواد(علیه السلام) در ایام کودکی نزد پدر بزرگوارشان حضرت رضا(علیه السلام) آمدند. آن حضرت فرمودند: « این مولودی است که برای شیعه مبارک‌تر از او به دنیا نیامده است». ‌ در این باره باید گفت که چهل سال و چند ماه از سن مبارک امام رضا گذشته بود که هنوز اولادی نداشتند ‌و بعضی از شیعیان در امر امامت نگران شده بودند. هنگامی که خداوند متعال امام جواد(علیه السلام) را به ایشان عنایت فرمود، نگرانی و تردید مردم برطرف شد.
در حدیث لوح که جبرئیل امین آن را از سوی خداوند برای حضرت زهرا(سلام الله علیها) هدیه آورد، ‌در شأن امام جواد(علیه السلام) چنین آمده است:« قطعاً حضرت رضا(علیه السلام) را به وجود پسرش محمد شاد کنم؛ پسری که جانشین امام رضا(علیه السلام) پس از او، و  وارث علم اوست؛ فرزندی که کانون علم من، ‌و محل راز و حجت من بر خلقم است. هر بنده‌ای به او ایمان بیاورد، بهشت را جایگاهش سازم و شفاعت او را به هفتاد نفر از خاندانش که همه آنها سزاوار دوزخ باشند، بپذیرم».
زکریا بن آدم می‌گوید: «در محضر امام رضا(علیه السلام) بودم؛ ناگاه حضرت جواد(علیه السلام) را که کمتر از چهار سال داشت،‌ آوردند. این کودک نورانی در گوشه‌ای نشست و دستهایش را بر زمین زد و سر به آسمان بلند نمود و در فکر فرو رفت و مدتی به این حالت بود. امام رضا(علیه السلام) به او فرمودند: "جانم به قربانت! چرا فکر کردن تو، طولانی شد؟" امام جواد(علیه السلام) فرمودند: "درباره ستم‌هایی که به مادرم فاطمه کردند،‌ فکر می‌کنم؛ سوگند به خدا آن دو تن را از قبر بیرون می‌آورم و می‌سوزانم، و سپس خاکسترشان را بر باد می‌دهم و به سوی دریا می ‌پراکنم!" آن گاه حضرت رضا(علیه السلام) به او نزدیک شد، و بین دو چشم مبارکش را بوسید و فرمود: "پدر و مادرم به فدایت! تو سزاوار مقام امامت هستی"».
امام جواد(علیه السلام) در هشت سالگی به مقام امامت رسیدند و مدت امامت آن اختر تابناک ولایت،‌هفده سال به‌ طول انجامید که مصادف با حکومت دو خلیفه ستمگر عباسی، ‌مأمون و معتصم بود.

نوشتن دیدگاه