آبه كه امروز به آن آوه مي گويند روستاي بزرگي در نزديك ساوه است، غالب مردم آنجا درعصر امام حسن عسكري(عليه السلام) شيعه بودند، قم نيز مركز رفت و آمد شيعيان بود، امام حسن عسكري(عليه السلام) كه با مردم قم و آوه ارتباط داشت، نامه اي براي آنها مي فرستد كه هم نامه تشكر از آنها است، و هم هشداري به آنها در مورد اتحاد و به هم پيوستگي، و دلگرمي به آنها است، در آن نامه چنين آمده است:
خداوند متعال با وجود لطف و عناتيش، با فرستادن پيامبر اسلام(صلّى الله عليه وآله وسلَّم) به عنوان مژده بخش و هشدار دهنده، بر مردم منت نهاد، و شما را به پذيرش دينش توفيق داد و با هدايتش گرامي داشت، و بذر محبت و دوستي خاندان پيامبر را در قلوب گذشتگان و آيندگان شما در سرزمين اطاعتش كاشت، آنها كه از ميان شما رفتند به نجات و سعادت رسيدند، و ميوه هاي كردار نيك خود را چيدند و به پاداش اعمالشان نايل شدند.
اي مردم! همواره اراده و نيت ما، استوار و محكم است، و روان ما به افكار نيك و پاك شما آرام است، و پيوند قرابت بين ما و شما پرتوان است كه چنين پيوندي از سفارش هاي گذشتگان ما و شما است.
پيماني است كه بر عهده جوانان ما و پيران شما برقرار است، و همواره با اعتقاد واحد و به هم پيوستگي، محكم هستيم، چرا كه خداوند اين ارتباط تنگاتنگ و ناگسستني را بين ما برقرار نموده است، چنان كه عالِم(اشاره به امام صادق يا امام باقر) مي فرمايد:
"اَلْمْؤمِنْ اَخُو الْمْؤمِنِ لِاُمِهِ وُ اَبِيهِ؛ مؤمن برادر پدر و مادري مؤمن است."(1)
از اين نامه به خوبي آشكار است كه امام حسن عسكري(عليه السلام) با مردم قم ارتباط نزديك داشته،
و آن ها را از شيعيان و طرفداران خود مي دانسته، و پيمان محكمي بين آن حضرت و مردم قم برقرار بوده است.
نامه امام حسن عسكري(عليه السلام) به علي بن بابويه، فقيه و مرجع قم(كه بعداً در پيشينه تاريخي حوزه علميه قم بيان مي شود،) نيز گواه ديگري بر اين مطلب است.
---------------------------------------------------
(1) ـ مناقب آل ابيطالب، ج 4،‌ص 425.
------------------------------------
محمد محمدي اشتهاردي

نوشتن دیدگاه