بارالها لعنت كن بر اباسفيان ((مشرك ))
مطالب اين مجلس در دو بخش ذكر ميشود بخش اول در حال ابوسفيان و بخش دوم در معنى لعن و ثواب آن ، اما ابوسفيان : اسم او صخر بن حرب بن امية بن عبدالشمس بن عبد مناف قريش اموى پدر معاويه و يزيد و عتبه مادر او صفية دختر مزن الهلاليه است و بنا بر نقل شفاءالصدور او زانيه بوده ده سال قبل از عام الفيل ابوسفيان بزنا متولد شد و تابود در عداوت رسول خدا (ص ) و جمع كردن لشكر و جنگهاى ضد آنحضرت كوشش كرد و هيچ فتنه اى در قريش برپا نشد مگر آنكه ابوسفيان در آن شركت داشت . او يكى از اشراف قريش در زمان جاهليت بود و عمالى داشت كه با مال خود و اموال قريش بشام و ديگر اراضى عجم بتجارت ميفرستاد و گاهى هم خودش براى تجارت باين نواحى سفر ميكرد. ميگويند در زمان جاهليت افضل قريش در تدبير و راءى سه تن بودند عتبه و ابوجهل و ابوسفيان در زمان جاهليت دوست صديق و نديم عباس عم رسول خدا (ص ) بود و روز فتح مكه مسلمان شد.
زوجه او هند جگرخوار بود كه شرح آنرا در مجلس چهل و ششم داديم او سرمايه دارى بزرگ و زنى توانگر از رباخواران و برادرزاده امية و همسر ابوسفيان امويست و از آغاز زندگى دخترى خوشنام نبود درباره او و مادرش حرفهاى پراكنده و زياد ميزدند او با هاشميان بشدت دشمنى ميكرد ((عتبه و شيبة )) برادرانش را بمبارزه و مخالفت با محمد برانگيخت و همين دو نفر بودند كه نزد ابوطالب رفتند و از سنت شكنى قومى و اعمال ضدارتجاعى پيامبر شكوه كردند و همين ها بودند كه صحيفه تحريم هاشميان را بامضاى چهل نفر از قريش رسانيدند و نقشه كشتن پيامبر را تدارك ديدند و همه جا سايه بسايه دنبال آنحضرت بودند كه او را بقتل رسانند.
در انساب النواصب ميگويد مادر هند حمامه نام داشت او را علم سرخى بود در ((ذى المجاز)) آن علم را در بام خانه ميزد چه در آنوقت زنان ناباب و بد را با آن علم ميشناختند و هر گاه اين علم افكنده بود علامت آن بود كه او با كسى خلوت كرده است و نيز كاتبى داشت كه نام كسانى را كه با او مباشرت ميكردند يادداشت مينمود و چون فرزندى بوجود ميآمد آن فرزند را با آن زناكاران نزد كاهنى ميبردند و آن كاهن آن فرزند را به هر يك ملحق ميكرد پدر آن فرزند بود.
و اما هند ابتدا رسما با ابوعمرو و حفص مخرومى كه از ثروتمندان بنام عرب بود ازدواج كرد ابوعمر مردى انساندوست و باشرف و خوشقلب بود و بهمين جهت مهمانسراى بزرگى در مكه ترتيب داده بود و در آن از زائران و مسافران درمانده پذيرايى ميكرد غافل از اينكه هند ممكن است ازين امكانات براى هوس دل و ارضاى شهوات خود بهره بردارى كند ابوعمر روزى وارد خانه شده جوانى خوش سيما را مى بيند كه از اطاقى خصوصى هند بيرون ميآيد ابوعمر وارد اطاق زنش ميشود همسرش را در وضعى ميابد كه به او بدگمان ميشود او را از خانه خود بيرون ميكند و بخانه پدرش ميفرستد.
شايعات خيانت هند بشوهرش خاندان ربيعة را بر آن ميدارد كه براى خوشنامى و تطهير دختر خويش او را نزد كاهن بزرگ برند و از او درباره بيگناهى هند داورى طلبند كاهن بزرگ حق را به ابوعمرو داده هند را متهم بفحشا ميسازد.
ازدواج ابوسفيان با هند
ابوسفيان كه جوان نوخاسته و جوياى نام و مقام بود گويى هند را با اين مختصات براى همسرى زن شايسته مييابد از اينرو بدون اينكه منتظر طلاق رسمى ابوعمرو شود با هند ازدواج ميكند. اما ماجراى عقد نطفه معاويه و آبستن شدن هند شگفت انگيز است هند در خانه ابوسفيان با آزادى بيشتر دنبال هواى دل خود ميرفت ابوسفيان در مسافرت تجارى بود يكسال و چهار ماه بعد برگشت بمكه آمده ديد هند آبستن است ازو پرسيد علت آبستنى تو چيست هند اقرار بعمل خود كرده ابوسفيان بر شكم او چوب زد تا جنين سقط شود ولى بچه نيفتاد سه ماه بعد معاويه متولد شد نسب شمار نامدار هشام بن محمد السائب الكلبى در كتاب مثالب و صاحب كشاف در ربيع الابرار مينويسد. ((عمارة بن وليد بن مغيره مخرومى )) و ((مسافر بن عمر ابى مغيره )) و ((صباح شوزان )) و ((ابوسفيان )) در يك ظهر نزد هند مادر معاويه رسيدند هند آبستن شد معاويه را زائيد كلبى نسابه شافعى ميگويد در ميان آنان هند را بگردن ابوسفيان بستند.
در حديقة الشيعه و انساب النواصب هند را نيز مانند مادرش از علمداران سرخ ميدانند كه در خانه اش بروى همه جوانان باز بود و به سياهان بيشتر از سفيدپوستان ميل داشت ولى براى عدم افشاى را از خود بيشتر عشاق خود را ميكشت و نوزادهاى سياه را از بين ميبرد.
زمخشرى دانشمندترين علماى عامه در تاءييد نظر عده اى از محققان معتقد است كه چون صباح جوانى و سيم و جسيم بود هند بيشتر با او سر ميكرد از اينرو گويند نه تنها معاويه بلكه عتبة برادرش نيز از او بوجود آمدند. گروهى را نيز عقيده بر آنست كه چون ((مسافر بن عمر)) زيباترين جوانان قريش بود و مرتب در بستر هند وقت را ميگذرانيد پدر معاويه است ((نفايس الاخبار اعلام النساء ج 2)) ساير فرزندان حمامه و خواهران و برادران هند ازين فحشاء بى بهره نبودند چه ثعالبى شيبه برادر هند را نيز متهم به انحراف جنسى ميكند ((لطايف المعارف ص 99.
خاندان اموى بعد از آنكه بقدرت زيادى رسيدند و معاويه امپراطور بزرگ شد ميكوشيد اين رازها پوشيده بماند و از افشاء و يادآورى آنها ناراحت ميشد.
((ابن عبدربه )) مينويسد معاويه در اوج قدرت روزى با ((ابوالهجم العدوى )) درباره سن و سال يكديگر بحث ميكردند ابوالجهم اشاره بشوهر پيشين مادر معاويه ميكند وى از اين خاطره ننگين ناراحت ميشود و او را از خشم خود بر حذر ميدارد ((كتاب التاج الجاخط ص )) ابن قتيبه در ((معارف )) مينويسد كه ابوسفيان در سال سوم هجرت بسن 82 سالگى از دنيا رفت .
در معنى لعن و ثواب آن
اما معنى چنانچه از كتب بدست ميآيد بمعنى طرد و تبعيد است و لعنت از خدا طرد از مقام قرب و دورى از جوار رحمت ميباشد و چنانچه در نهاية است در خلق بمعنى دعا و سب ميباشد.
اما در ثواب لعن سيد جزايرى در كتاب انوار يغمانيه از امام عسكرى عليه السلام نقل ميكند و آنجناب از حضرت صادق عليه السلام روايت ميكند كه مردى خدمت آن بزرگوار عرض كرد يابن رسول الله من بدست خود از يارى كردن شما عاجز هستم و چيزى را مالك نيستم مگر لعن نمودن بر دشمنان شما و بيزارى جستن از آنها بنابراين حال من چگونه است حضرت صادق عليه السلام در جواب فرمود: پدرم خبر داد مرا از پدرش و جدش رسول خدا صلى الله عليه و آله كه آن بزرگوار فرمودند هر كس از يارى ما اهل بيت ضعيف باشد پس در نمازش بر اعداء و دشمنان خانواده ما لعنت نمايد خداوند صداى او را بجميع ملائكه زمين و آسمان تا عرش الرحمن ميرساند پس هر وقت اينمرد آنها را لعنت نمايد تمام ملائكه او را در لعن كردن بر آنها مساعدت و همراهى مينمايد آنگاه بر او ثنا و درود ميفرستد و ميگويند خدايا صلوات و رحمتت را بر اين مرد بفرست چه او و در خوشنودى اولياء تو آنچه را كه وسعت داشت و مقدورش بود از لعن بر اعداى محمد و آل محمد مبذول داشت آنگاه از مصدر جلال خطاب ميرسد كه اى ملائكه من او را از اخيار قرار دادم و در مجلس بعد خواهد آمد كه پيغمبر صلى الله عليه و آله در هفت موضع ابوسفيان را لعن فرمود.
---------------------------
حضرت آيت الله حاج سيداحمد ميرخانى (ره )

نوشتن دیدگاه