در آغاز چند روايت پيرامون قم و اهل قم و خزينةالهيّه مدفون در قم را ذكر مى‏كنيم كه محور اصلى در استفاده بسيارى از مطالب كتاب به شمار مى‏رود:
1- كشّى رجالى بزرگ نقل كرده كه حمّادناب گفته است: ما با گروهى در خدمت حضرت صادق عليه السّلام بوديم كه ناگهان عمران بن عبداللَّه قمى وارد شد. حضرت از او احوالپرسى كرده و به او محبت نمودند و اظهار سرور و شادمانى فرمودند. وقتى برخاست، به حضرت صادق عليه السّلام عرض كردم: اين كه بود كه اينگونه به او محبّت فرموديد؟
امام در پاسخ گفتند: مِنْ اَهْلِ البَيْتِ النُّجَباءِ - يعنى اهل قم - ما ارادهم جبار من الجبابرةالا قصمه اللَّه؛ (1) او از اهل بيت و خاندان نجبا مى‏باشد، يعنى از اهل قم، كه هيچ ستمگرى از ستمگران، آهنگ هلاك آنان نكرد مگر اينكه خداوند او را در هم شكست و خرد گردانيد.
2- روايت ديگرى را نيز كشّى به همين مضمون با اندك اختلاف لفظى راجع به عمران‏بن‏عبداللَّه نقل كرده است.
3- على بن ميمون الصايع نقل مى‏كند كه امام صادق عليه السّلام فرمود: اِنَّ اللَّهَ احْتَجَّ بِالْكوفَةِ عَلى سايِرِ الْبِلادِ وَ بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ اَهْلِها عَلى غَيْرِهِمْ مِنْ اَهْلِ الْبِلادِ وَ احْتَجَّ بِبَلَدَةِ قُمْ عَلى سائِرِ الْبِلادِ وَ بِاَهْلِها عَلى جَميعِ اَهْلِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ مِنَ الْجِنِّ وَ الاِنْسِ وَ لَمْ يَدَعِ اللَّهُ قُمَ وَ اَهْلَهُ مَسْتَضْعَفاً بَلْ وَفَّقَهُمْ وَ اَيَّدَهُمْ. ثُمَّ قالَ: اِنَّ الَّذينَ وَ اَهْلَهُ بِقُمْ ذَليلٌ وَ لَوْلاذلِكَ لَاَسْرَعَ النَّاسُ اِلَيْهِ فَخَرِبَ قُمْ وَ بَطَلَ اَهْلَهُ فَلَمْ يَكُنْ حُجَّةً عَلى سايِرِ الْبِلادِ وَ اِذا كانَ كَذلِكَ لَمْ تَسْتَقِرَّ السَّماءُ وَ الْاَرْضُ وَ لَمْ يُنْظُرُوا طَرْفَةَ عَيْنٍ وَ اِنَّ الْبَلايا مَدْفُوعَةٌ عَنْ قُمْ وَ اَهْلِهِ وَ سَيَأتى زَمانٌ تَكُونُ بَلْدَةُ قُمْ وَ اَهْلُها حُجَّةً عَلَى الْخَلايِقِ وَ ذلِكَ فى زَمَنِ غَيْبَةِ قائِمِنا، عليه السّلام، اِلى ظُهُورِهِ وَ لَوْلاذلِكَ لَساخَتِ الْاَرْضُ بِاَهْلِها وَ اِنَّ الْمَلائِكَةَ لَتَدْفَعُ الْبَلايا عَنْ قَمْ وَ اَهْلِهِ وَ ماقَصَدَهُ جَبّارٌ بِسُوءٍ اِلَّا قَصَمَهُ قاصِمُ الْجَبَّارينَ وَ شَغَلَهُ عَنْهُمْ بِداهِيَةٍ اَوْ مُصيبَةٍ اَوْ عَدُوٍّ وَ يُنْسِى اللَّهُ الْجَبَّارينَ فى دَوْلَتِهِمْ ذِكْرَ قُمْ وَ اَهْلِهِ كَما نَسُوا ذِكْرَاللَّهِ.(2)
راستى خداوند به كوفه بر ساير بلاد و به مؤمنين از اهل آن بر ديگر مردمان بلاد احتجاج مى‏كند و به شهر قم بر ساير بلاد و به اهل آن بر تمام مردم مشرق و مغرب از جنّ و انس، احتجاج خواهد فرمود و قم و اهل آن را بى بهره و دور از معارف رها نكرده، بلكه آنان را موفق داشته و تأييد فرموده است.
سپس فرمود: راستى كه دين و اهل دين در قم بى مقدارند و اگر اين جهت نبود مردم از هر سو به سوى آن شتابان مى‏آمدند و در نتيجه قم ويران و اهل آن نابود مى‏شدند و ديگر حجتى بر ساير بلاد نبود و هنگامى كه چنين مى‏شد، آسمان و زمين استقرار نمى‏يافت و يك چشم به هم زدن مهلت داده نمى‏شدند و به راستى كه بلا از قم و اهل آن دفع مى‏گردد و به زودى زمانى فرا برسد كه قم و اهل آن حجت بر ساير خلايق باشند و اين زمان غيبت قائم تا هنگام ظهور اوست و اگر اين نبود، زمين اهل خود را فرومى‏برد و به راستى كه ملائكه بلاها را از قم و اهل آن دفع مى‏كنند و هيچ جبارى قصد سوء درباره آن نمى‏كند جز اينكه شكننده پشت جبارين او را در هم خواهد شكست و او را از آسيب رساندن به آن مردم به وسيله رويداد مشكلى يا مصيبت، يا دشمنى، مشغول خواهد گردانيد و خداوند، ياد قم و اهل آن را از خاطر جباران و در دولت آنان خواهد برد، چنانكه آنان ياد خدا را فراموش كردند.
با سندهايى كه از امام صادق عليه السّلام نقل شده، كه آن حضرت ذكر كوفه كرده و فرمودند:
سَتَخْلُوا كُوفَةُ مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَ يَأرَزُ عَنْهَاالْعِلْمُ كَما تَأرَزُ الْحَيَّةُ فى جَحْرِها ثُمَّ يَظْهَرُ الْعِلْمُ بِبَلْدَةٍ يُقالُ لَها قُمْ وَ تَصيرُ مَعْدِناً لِلْعِلْمِ وَ الْفَضْلِ حَتَّى لايَبْقى فِى الْاَرْضِ مُسْتَضْعَفٌ فِى الدّينِ حَتَّى الْمُخَدَّراتٍ فِى الْحِجالِ وَ ذلِكَ عِنْدَ قُرْبِ ظُهُورِ قائِمَنا فَيَجْعَلُ اللَّهُ قُمْ وَ اَهْلَهُ قائِمينَ مَقامَ الْحُجَّةِ وَ لَوْلا ذلِكَ لَساخَتِ الْاَرْضُ بِاَهْلِها وَ لَمْ يَبْقِ فِى الْاَرْضِ حُجَّةٌ فَيُفيضُ الْعِلْمُ مِنْهُ اِلى سايِرِالْبِلادِ فِى الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ فَيَتِمُّ حُجَّةَ اللَّهِ عَلَى الْخَلْقِ حَتَّى لا يَبْقى اَحَدٌ عَلَى الْاَرْضِ لَمْ يَبْلُغُ اِلَيْهِ الدّينُ وَ الْعِلْمُ ثُمَّ يَظْهَرُ الْقائِمُ عليه السّلام وَ يَصيرُ سَبَباً لِنِقْمَةِ اللَّهِ وَ سَخَطِهِ عَلَى الْعِبادِ لِاَنَّ اللَّهَ لايَنْتَقِمُ مِنَ الْعِبادِ اِلَّا بَعْدَ اِنْكارِهِمْ حُجَّةً. (3)
به زودى كوفه از مؤمنين خالى مى‏گردد و علم از آن قبض و گرفته خواهد شد، بدانگونه كه مار در لانه‏اش گرفته مى‏شود. سپس علم در شهرى ظاهر مى‏گردد كه قم ناميده مى‏شود و آنجا معدن علم و فضل مى‏گردد؛ به گونه‏اى كه در زمين مستضعفى در دين باقى نماند، حتى زنان پرده‏نشين. و اين نزديكى ظهور قائم ما خواهد بود، پس خداوند قم و اهل آن را در مقام حجت قرار مى‏دهد و اگر اين نبود، زمين اهل خود را فرومى‏برد و حجتى در زمين باقى نمى‏ماند، پس علم از قم به ساير بلاد در مشرق و مغرب سرازير خواهد شد و حجّت خدا بر مردم تمام مى‏گردد، آنچنان كه احدى بر صفحه زمين باقى نخواهد ماند كه دين به او نرسيده باشد. آنگاه قائم ظهور مى‏كند و موجب نقمت و خشم خدا بر بندگان - منحرف - خواهد شد زيرا خداوند از بندگان خود انتقام نمى‏گيرد، مگر بعد از آنكه آنان حجّت را انكار كنند.
5- ابومقاتل ديلمى مى‏گويد: از حضرت على بن محمّد، امام هادى عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود: اِنَّما سُمِّىَ قُمْ بِهِ لِاَنَّهُ لَمَّإ؛ك‏ك وَصَلَتِ السَّفينَةُ اِلَيْهِ فى طُوفانِ نُوحٍ عليه السّلام قامَتْ وَ هُوَ قَطْعَةٌ مِنْ بَيْتِ الْمُقَدَّس؛ (4)
همانا قم به اين اسم ناميده شد زيرا چون كشتى‏نوح عليه السّلام در جريان طوفان بدانجا رسيد، ايستاد - و حركت نكرد - و آن قطعه‏اى از بيت المقدّس است.
6- از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه فرمود: اِذا عَمَّتِ الْبَلْدانَ الْفِتَنُ فَعَلَيْكُمْ بِقُمْ وَ حَواليها وَ نَواحيها فَاِنَّ الْبَلاءَ مَدْفُوعٌ عَنْها (5)
هنگامى كه فتنه‏ها و آشوب‏ها شهرها را فراگرفت، برشما باد كه به قم و حوالى و نواحى آن رو بياوريد زيرا كه بلا از قم و اطراف و جوانب آن دفع شده است.
7- جماعتى نقل كرده‏اند كه امام صادق عليه السّلام فرمود:
اِذا عَمَّتِ الْبَلايا فَالْاَمنُ فى كُوفَةَ وَ نَواحيها مِنَ السَّوادِ وَ قُمْ مِنَ الْجَبَلْ وَ نِعْمَ الْمَوْضِعُ قُمْ لِلْخائِفِ الْطائِفِ (6)
هنگامى كه بلاها فراگير شد، پس امن در كوفه و نواحى آن از روستاها و در قم از بلاد كوهستانى است و براى ترسناك فرار كننده به هرسو، قم چه جاى خوبى است.
8- از حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام روايت شده كه فرمودند:
قُمْ عُشُّ آلِ مُحَمَّدِ وَ مَأوى شيعَتِهِمْ وَلكِنْ سَيَهْلِكَ جَماعَةٌ مِنْ شَبابِهِمْ بِمَعْصيَةِ آبائِهِمْ وَالْاِسْتِخْفافِ وَ الْسَخْريَّةِ بِكُبَرائِهِمْ وَ مَشايِخِهِمْ وَ مَعَ ذلِكَ يَدْفَعُ اللَّهُ عَنْهُمْ شَرَّ الاَعادى وَ كُلَّ سُوءٍ. (7)
قم آشيانه آل محمد و پناهگاه شيعيان آنهاست ولكن به زودى جماعتى از جوانانشان، آنان بر اثر نافرمانى پدران و استهزاى به بزرگان و پيش‏كسوتانشان هلاك خواهند شد و در عين حال، خداوند شر دشمنان و هر بدى را از آنان دفع خواهد فرمود.
9-و از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمودند:
اِذا اَصابَتْكُمْ بَليَّةٌ وَ عَناءٌ فَعَلَيْكُمْ بِقُمْ فَاِنَّهُ مَأوَى الْفاطِميّينَ وَ مُسْتَراحُ الْمُؤمِنينَ وَ مااَرادَ اَحَدٌ بِقُمْ وَ اَهْلِهِ سُوءاً اِلَّا اَذَلَّهُ اللَّهُ وَ اَبْعَدَهُ مِنْ رَحْمَتِهِ. (8)
هنگامى كه مصيبت و رنجى به شما رسيد، برشما باد به قم، زيرا آنجا مأواى فاطميّين و استراحتگاه مؤمنين است و هيچ‏كس تصميم سويى درباره قم و اهل آن نگرفت مگر اينكه خداوند او را خوار كرده، از رحمت خود دور ساخت.
10- و از حضرت ابوالحسن الرضا عليه السّلام روايت است كه فرمود:
انَّ لِلْجَنَّةِ ثَمانِيَةَ اَبْوابٍ وَ لِاَهْلِ قُمْ واحِدٌ مِنْها فَطُوبى لَهُمْ، ثُمَّ طُوبى لَهُمْ، ثُمَّ طُوبى لَهُمْ (9)
براى بهشت، هشت در است و براى اهل قم يكى از آن درهاست؛ پس خوشا به حال آنان، خوشا به حال آنان، خوشا به حال آنان.
11- سليمان بن صالح مى‏گويد: در خدمت حضرت صادق عليه السّلام بوديم كه ذكر فتنه‏هاى بنى‏عباس و آنچه كه از ناحيه آنان به مردم مى‏رسد به ميان آمد. ما عرض كرديم: جان ما فداى شما باد، مفزع و مفرّ در آن زمان كجا خواهد بود؟ فرمود: به سوى كوفه و حوالى آن و قم و نواحى آن. سپس فرمود: فى قُمْ شيعَتُنا وَ مَوالينا وَ تَكَثُرُ فيهَا الْعِمارَةُ وَ يَقْصُدُهُ النَّاسُ وَ يَجْتَمِعُونَ فيهِ حَتَّى يَكُونَ الْجَمْرُ بَيْنَ بَلْدَتِهِمْ. ((10)
شيعيان و دوستداران ما در قم‏اند و عمارت و آبادى در قم زياد خواهد شد و مردم آهنگ قم مى‏كنند و در آن گرد مى‏آيند به طورى كه نهر مخصوص در ميان شهرستان قرار خواهد گرفت.
علّامه مجلسى در اين‏جا مى‏فرمايد: و در بعضى از روايات شيعه وارد شده كه قم از عمارت و آبادى به جايى برسد كه جايگاه يك اسب به هزار درهم به فروش خواهد رسيد. و در بيان روايت فوق مى‏فرمايد: جمر، نام نهرى از انهار است كه قبل از بناى شهر قم جارى بوده است.
12- از حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام روايت شده كه فرمود: رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ قُمْ يَدْعُوا النَّاسَ اِلَى الْحَقِّ يَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ كَزُبْرِ الْحَديدِ لاتَزِلُهُمُ الرِّياحُ الْعَواصِفُ وَ لايَمِلُونَ مِنَ الْحَرْبِ وَ لايَجْبُنُونَ وَ عَلَى اللَّهِ يَتَوَكَّلُونَ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمَتَّقينَ. (11)
مردى از اهل قم مردم را به سوى حق فرامى‏خواند. گروهى همانند قطعات آهن به همراه او گرد مى‏آيند كه تندبادها آنان را نمى‏لغزاند، از جنگ خسته نمى‏گردند، نمى‏ترسند و بر خدا توكّل مى‏كنند و عاقبت از براى اهل تقوا است.
13- عفّان بصرى مى‏گويد: حضرت صادق عليه السّلام به من فرمودند: آيا مى‏دانى براى چه قم بدين نام ناميده شد؟ عرض كردم: خدا و رسول او و شما داناتريد. فرمود: اِنَّما سُمِّىَ قُمْ لِاَنَّ اَهْلَهُ يَجْتَمِعُونَ مَعَ قائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ - صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِ - يَقُومُونَ مَعَهُ وَ يَسْتَقيمُونَ عَلَيْهِ وَ يَنْصُرُونَهُ. (12)
قم بدين اسم ناميده شد، زيرا كه اهل آن با قائم آل محمّد صلوات اللَّه عليه اجتماع نموده و با او قيام مى‏كنند و بر اين كار استوار بوده، او را نصرت و يارى مى‏نمايند.
14- صفوان بن يحيى مى‏گويد: روزى در خدمت حضرت ابوالحسن موسى‏بن‏جعفر عليه السّلام بوديم كه نام قم و اهل آن و ميل و توجهى كه آنان به مهدى عليه‏السّلام دارند به ميان آمد. حضرت بر آنها رحمت فرستاد و فرمود: خدا از آنان راضى و خشنود باشد. سپس اضافه كردند: اِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمانِيَةَ اَبْوابٍ وَ واحِدٌ مِنْها لِاَهْلِ قُمْ وَ هُمْ خِيارُ شيعَتُنا مِنْ بَيْنِ سايِرِ الْبِلادِ خَمَّرَ اللَّهُ تَعالى وِلايَتَنا فى طينَتِهِمْ. (13)
از براى بهشت هشت در است و يكى از آن درها براى اهل قم مى‏باشد و آنان از بهترين شيعيان ما از ميان همه بلادند. خداوند ولايت ما را در طينت آنان عجين كرده است.
15- از گروهى از اهل رى روايت شده كه بر حضرت صادق عليه‏السّلام وارد شدند و عرض كردند: ما از اهل رى مى‏باشيم، حضرت فرمودند: مَرْحَباً بِاِخْوانِنا مِنْ اَهْلِ قُمْ؛ آفرين بر برادران ما از اهل قم! عرض كردند ما از اهل رى هستيم. حضرت همان سخن را تكرار كردند. آنان بار ديگر حرف خود را تكرار كردند و امام صادق عليه‏السّلام همان پاسخ را دادند و بعد فرمودند: اِنَّ لِللَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَّةُ وَ اِنَّ لِلرَّسُولِ حَرَماً وَ هُوَ مَدينَةُ وَ اِنَّ لأميرَالْمُؤمِنينَ حَرَماً وَ هُوَ الْكُوفَةُ وَ اِنَّ لَنا حَرَماً وَ هُوَ بَلْدَةِ قُمْ وَ سَتُدْفَنُ فيها اِمْرَأةٌ مِنْ اَوْلادى تُسَمَّى فاطِمَةُ فَمَنْ زارَها وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةَ. (14)
راستى كه براى خدا حرمى است و آن مكّه است و براى رسول خدا حرمى است و آن مدينه است و براى اميرالمؤمنين حرمى است و آن كوفه است و براى ما حرمى است و آن شهر قم است و به زودى زنى از اولاد من به نام فاطمه در آن سرزمين دفن مى‏شود، پس هركس او را زيارت كند، بهشت بر او واجب خواهد شد.
در ذيل اين روايت آمده كه راوى اين روايت مى‏گويد: اين سخن را امام صادق عليه السّلام در زمانى فرمودند كه هنوز حضرت كاظم عليه‏السّلام - پدر حضرت فاطمه معصومه سلام‏اللَّه‏عليها - تولّد نيافته بود.
16- از ائمه‏اطهار عليهم السّلام روايت شده كه: لَوْلاَالْقُمِيُّونَ لَضاعَ الدّينُ؛ (15) اگر قمى‏ها نبودند، دين ضايع و تباه مى‏شد.
17- از حضرت على‏بن‏موسى‏الرضا عليه‏السّلام روايت شده است: اِذا عَمَّتِ الْبَلْدانَ الْفِتَنُ فَعَلَيْكُمْ بِقُمْ وَ حَواليها وَ نَواحيها فَاِنَّ الْبَلاءَ مَدْفُوعٌ عَنْها؛ (16)
هنگامى كه فتنه‏ها شهرها را فراگرفت بر شما باد به قم و حوالى آن و نواحى آن، زيرا بلا از آن برداشته شده است. 18- از حضرت صادق عليه‏السّلام روايت كرده‏اند كه فرمود: اِنَّ لَعَلى قُمْ مَلَكاً رَفْرَفَ عَلَيْها بِجَناحَيْهِ لايُريدُها جَبَّارٌ بِسُوءٍ اِلَّا اِذابَهُ اللَّهُ كَذَوْبِ الْمِلْحِ فِى الْماءِ ثُمَّ اَشارَ اِلى عيسَى بْنِ عَبْدِاللَّه فَقالَ: سَلامُ‏اللَّهِ عَلى اَهْلِ قُمْ يَسْقِى اللَّهُ بِلادَهُمْ الْغَيْثَ وَ يُنْزِلُ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْبَرَكاتِ وَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ هُمْ اَهْلُ رُكُوعٍ وَ سُجُودٍ وَ قِيامٍ وَ قُعُودٍ وَ هُمُ الْفُقَهاءُ الْعُلَماءُ الْفُهَماءُ هُمْ اَهْلُ الدِّرايَةِ وَ الرِّوايَةِ وَ حُسْنِ الْعِبادَةِ. (17)
راستى كه فرشته‏اى بالهاى خود را بر شهر قم افكنده و حركت مى‏دهد، هيچ ستمگرى درباره آن قصد سوء نمى‏كند مگر اينكه خداوند او را ذوب مى‏كند همچون نمكى كه در آب ذوب مى‏شود. آنگاه اشاره به عيسى بن عبداللَّه كرد و فرمود: سلام خدا بر اهل قم، خداوند با باران رحمتش بلاد آنان را سيراب گرداند و بركات خود را بر آنان نازل فرمايد و سيئاتشان را به حسنات تبديل گرداند. آنان اهل ركوع و سجود و قيام و قعودند، آنان فقها، علما و فهيمانند، آنان اهل درايت و روايت و عبادت نيكو مى‏باشند.
19- روايت كرده‏اند كه حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: تُرْبَةُ قُمْ مُقَدَّسَةٌ وَ اَهْلُها مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ لايُريدُهُمْ جَبَّارٌ بِسُوءٍ اِلَّا عَجَّلَتْ عُقُوبَتُهُ ما لَمْ‏يَخُونُوا اِخْوانَهُمْ فَاِذا فَعَلُوا ذلِكَ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ جَبابِرَةَ سُوءٍ اَما اِنَّهُمْ اَنْصارَ قائِمِنا وَ دُعاةُ (رَعاةَ) حَقِّنا ثُمَّ رَفَعَ رَأسَهُ اِلَى السَّماءِ وَ قالَ: اَلَّلهُمَّ اعْصِمْهُمْ مِنْ كُلِّ فِتْنَةٍ وَ نَجِّهِمْ مِنْ كُلِّ هَلَكَةٍ. (18)
تربت قم مقدس است و اهل قم از مايند و ما از آنانيم. هيچ ستمگرى به آنان قصد سوء نمى‏كند مگر اينكه به سرعت به عقوبت و كيفر خود خواهد رسيد و اين تا هنگامى است كه آنان به برادران خود خيانت نكرده‏اند. پس اگر خيانت كردند خداوند جباران بدعمل را بر آنان مسلّط خواهد كرد. آگاه باشيد كه آنان - اهل قم - ياران قائم ما و دعوت كنندگان يا رعايت كنندگان حق مايند. آنگاه سر خود را به آسمان بلند كرده و گفت: خداوندا! آنان را از هر فتنه‏اى نگهداشته و از هرگونه هلاكتى رهايى بخش.
20- ابولصلت هروى مى‏گويد: من در خدمت امام رضا عليه السّلام بودم كه گروهى از اهل قم وارد شدند و بر آن بزرگوار سلام كردند. حضرت جواب سلامشان را داده و آنها را نزديك خود جا داد. آنگاه به آنان فرمود: مَرْحَباً بِكُمْ وَ اَهْلاً فَاَنْتُمْ شيعَتُنا حَقّاً فَسَيَأتى عَلَيْكُمْ يَوْمَ تَزْورونَ فيهِ تُرْبَتى بِطُوسٍ اَلا فَمَنْ زارَنى وَ هُوَ عَلى غُسْلٍ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ. (19)
خوش آمديد، آفرين بر شما، شما حقّاً شيعيان ماييد و به زودى روزى فرا رسد كه تربت مرا در توس زيارت كنيد. آگاه‏باشيد كه هركس با غسل مرا زيارت كند از گناهان خود خارج مى‏شود مانند روزى كه مادر او را متولّد ساخته است.
21- حضرت عبدالعظيم حسنى مى‏فرمايد: شنيدم كه حضرت على بن محمّد - امام هادى عليه السّلام - مى‏فرمود: اَهْلُ قُمْ وَ اَهْلُ آبَةَ مَغْفُورٌ لَهُمْ لِزِيارَتِهِمْ لِجَدّى عَلىِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا عليه‏السّلام بِطُوسٍ... (20)
اهل‏قم و اهل آبه - قريه‏اى از قراى ساوه - مورد غفران الهى‏اند، به خاطر اينكه جدّ من على بن موسى الرّضا عليه‏السّلام را در توس زيارت مى‏كنند.
22- از حضرت صادق عليه‏السّلام روايت شده است كه: قم بلدنا و بلد شيعتنا مطهرة مقدسة قبلت ولايتنا اهل البيت لايريدهم احد بِسُوءٍ اِلَّا عَجَّلَتْ عُقُوبَتُهُ ما لَمْ‏يَخُونُوا اِخْوانَهُمْ فَاِذا فَعَلُوا ذلِكَ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ جَبابِرَةَ سُوءٍ اَما اِنَّهُمْ اَنْصارَ قائِمِنا وَ رُعاةُ حَقِّنا ثُمَّ رَفَعَ رَأسَهُ اِلَى السَّماءِ وَ قالَ: اَلَّلهُمَّ اعْصِمْهُمْ مِنْ كُلِّ فِتْنَةٍ وَ نَجِّهِمْ مِنْ كُلِّ هَلَكَةٍ. (21)
قم شهر ما و شهر شيعيان ماست. پاكيزه و مقدّس است.(اهل آن) ولايت ما اهلبيت را پذيرفتند. هيچ كس تصميم بدى درباره آنان نمى‏گيرد مگر اينكه در عقوبت او سرعت خواهد شد و اين مادامى است كه به برادران خود خيانت نكنند. پس اگر خيانت كردند خداوند جباران بدعمل را بر آنان مسلّط خواهد كرد. آگاه باشيد كه آنان - اهل قم - ياران قائم ما و مراعات‏كنندگان حق مايند. آنگاه سر خود را به آسمان بلند كرده و گفت: خداوندا! آنان را از هر فتنه‏اى نگهداشته و از هرگونه هلاكتى نجات داده و برهان.
شايان ذكر است كه هرچند در بسيارى از اين روايات قم را مصون از بلا و محفوظ از شرّ جباران دانسته‏اند وليكن در روايت نوزده و بيست و دوم قيد كرده‏اند كه تا هنگامى كه به برادران خود خيانت نكنند؛ و گرنه شرايط ديگرى است و در روايت هشتم تصريح فرموده‏اند كه گروهى از جوانان قم به سبب نافرمانى بزرگان هلاك مى‏شوند.
----------------------------------------------
(1) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 211، ح 18 و كشّى، محمّد، اختيار معرفةالرجال، ص 333
(2) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 212-213
(3) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 213، ح 23.
(4) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 213، ح 24.
(5) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 214، ح 26.
(6) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 214، ح 27.
(7) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 214، ح 31.
(8) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 214-215، ح 32.
(9) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 215، ح 33.
(10) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 215، ح 35.
(11) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 216، ح 38.
(12) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 216، ح 38.
(13) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 216، ح 39.
(14) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 216-217، ح 41.
(15) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 217، ح 42.
(16) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 217، ح 44.
(17) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 217، ح 46.
(18) مجلسى، محمّدباقر، بحارالانوار، ج 57، ص 218-219، ح 49.
(19) صدوق، محمّدبن على بن الحسين، عيون اخبارالرضا عليه‏السّلام ، ج 2، ص 260، ح 21.
(20) صدوق، محمّدبن على، عيون اخبارالرضا عليه‏السّلام، ج 2، ص 260، ح 22.
(21) قمى، حاج شيخ عباس، سفينةالبحار، ج 2، ص 447، ماده "قَمَمَ".
------------------------------
على كريمى جهرمى

نوشتن دیدگاه