با مطالبى كه ما تا اينجا شرح داديم به خوبى روشن شد كه زنان و فرزندان اسير حسين عليه السلام نه تنها در سفر كوفه و شام بلكه هنگام بازگشت به مدينه هم براى پاسدارى از نهضت و به ثمر رساندن فداكاريهاى سالار شهيدان و جوانان و ياران آزاده ى وى فعاليت هاى مؤ ثر و كوششهاى پى گيرى انجام دادند و با استفاده از تنها راه ممكن يعنى سوگوارى و عزادارى توانستند حقايق خونين كربلا را از تحريف حكومت آل ابى سفيان حفظ كنند و فاجعه ى دردناك طف را كه سندهاى زنده و غير قابل انكارى بر رسوائى ، ننگ ، ناجوانمردى ، خونخوارى و بيدادگرى يزيد بن معاويه بود به نسل حاضر و نسل هاى آينده اسلامى با همان صورت اصلى تحويل دهند، اين مهمترين وظيفه اى بود كه بر عهده ى خاندان حسين عليه السلام قرار داشت و آنها هم توانستند با استفاده كافى از فرصت هاى مناسب و امكانات موجود اين رسالت بزرگ را با موفقيت به پايان برسانند، آنها نهضت را به ثمر رساندند و از دستبرد حكومت بيدادگر به خوبى حفاظت كردند تا در پرتو فداكاريها و جانبازيهاى آن مردان بزرگ اسلام موجوديت و هستى اين مكتب بزرگ آسمانى براى هميشه تضمين گردد و از خطر سقوط حتمى و محو صورت اصلى آن نجات يابد.
ما در اينجا در صدد ارزيابى قيام خونين حسين عليه السلام و فداكارى هائى كه آن حضرت و جوانان و ياران پاك او در صحنه ى كربلا از خود نشان دادند نيستيم زيرا در اين باره به طور مفصل در صفحات 165 تا صفحه 184 اين كتاب بحث كرده ايم و خوانندگان عزيز را به آنجا ارجاع مى دهيم ولى اكنون مى خواهيم به خواست خداوند طرز بهره بردارى از اين نهضت بزرگ را در عصر حاضر و كارهائى كه در اين راه و به اين اسم انجام شده و مى شود به طور اجمال مورد بررسى قرار دهيم آنگاه نظر انتقادى و سپس اصلاحى خود را در اين باره بنگاريم.
-----------------------------------------
شهيد سيد عبد الكريم هاشمى نژاد