طايفه سوم قداحيه ‏اند؛ اصل مذهب اين طايفه ظاهرا تشيع، ولى باطنا كفر محض است و اصل تشكيلات اين مذهب به دست ميمون ابن ‏سالم يا (ديصان) معروف به قداح و عيسى چهار لختان در مصر شروع شد و باب تأويلات را در قرآن مجيد و اخبار به ميل خود باز نمودند.
و از براى شريعت ظاهر و باطنى قرار دادند و گفتند: باطن شريعت را خداوند به پيغمبر و پيغمبر به على و او هم به فرزندان و شيعيان خالص تعليم داد و گويند: كسانى كه باطن شريعت را دانستند، از قيد طاعت و عبادت ظاهريه آزاد و آسوده شدند.
و ايشان مذهب را بر هفت پايه قرار دادند، به هفت پيغمبر معتقدند و به هفت امام معترفند و امام هفتم را غايب و منتظر ظهور آن هستند و ايشان دو طايفه بودند:
ناصريه : اصحاب ناصرخسرو علوى كه در اشعار و گفتار و كتاب‏ هاى خود به نام شيعه، بسيار مردم را به كفر و الحاد كشانيده، و در طبرستان شيوع بسيار داشتند.
صباحيه : طايفه دوم اصحاب حسن صباح كه اصلاً اهل مصر و به ايران آمده و واقعه اسف‏ناك و فتنه بزرگ الموت را در قزوين برپا كرد و باعث قتل ‏هاى فراوان شد كه در تاريخ مفصلاً ثبت است كه اين مجلس مختصر متقضى شرح مفصل حالات تاريخى آن نمى ‏باشد.