١ـ دفن شهدای كربلا
٢ـ ورود کاروان اسرای کربلا به كوفه
٣ـ شهادت امام سجاد‌(علیه السلام)

1ـ دفن شهدای كربلا
روز دوازدهم محرم سال 61 هـ .ق. عده‌ای از قبیله بنی‌اسد برای دفن بدن مطهر امام حسین(علیه السلام) و اصحابشان به كربلا آمدند. اما از آنجا كه بدن‌ها معمولاً سر نداشتند و بیشتر آنها بر اثر ضربات شمشیر پاره پاره شده بود و قابل شناسایی نبودند، بنی اسد متحیر شده بودند. در این هنگام امام سجاد(علیه السلام) به معجزه الهی تشریف آوردند و بدن‌ها را یك به یك به آنان معرفی نمودند و خود آن حضرت نیز بدن مطهر پدر بزرگوارش را در حالی‌كه به شدت می‌گریستند به خاك سپردند. سپس روی قبر مطهر چنین نوشتند: « هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الذّی قتلوه عطشاناً غریباً».

2ـ ورود کاروان اسرای کربلا به كوفه
در صبح روز دوازدهم محرم سال 61 هـ .ق. كاروان اُسرای اهل بیت‌(علیهم السلام) وارد كوفه شدند. سرهای مقدس شهدا را در جلوی محمل‌ها حركت می‌دادند تا اینكه این كاروان را در تمام كوچه‌ و بازارهای شهر گرداندند.
راوی در بیان گوشه‌ای از این جریان، چنین می‌گـوید: «دیـدم مـردم كوفه به كودكان گرسنه‌ای كه در محملها نشسته بودند، نان و خرما می‌دادند كه در این اثنا حضرت ام كلثوم‌(سلام الله علیها) با مشاهده این رفتار، فریاد برآوردند: «ای مردم كوفه! صدقه بر ما خاندان حرام است!»؛ و نان و خرما را از دست كودكان می‌گرفتند و پس می‌دادند. صدای شیون و گریه مرد و زن بلند شده بود كه دوباره حضرت ام كلثوم(سلام الله علیها) فرمودند: «ای مردم كوفه! مردانتان ما را می‌كشند و زنانتان به حال ما می‌گریند؟! میان ما و شما، خدا در روز قیامت داوری می‌كند.» در این هنگام حضرت زینب‌(سلام الله علیها)، حضرت فاطمه صغری(سلام الله علیها)، حضرت ام ‌كلثوم (سلام الله علیها) و امام زین ‌العابدین‌(علیه السلام) هر كدام خطبه‌ های جداگانه‌ای ایراد فرمودند كه در این خطبه‌ ها، علاوه بر بیان فضایل اهل بیت‌(علیهم السلام)، مظلومیت امام حسین‌(علیه السلام) و اصحابشان و بی‌وفایی و بیعت شكنی مردم كوفه را یادآور شده و به افشاگری دستگاه حكومت یزید پرداخته‌ شده است.

3ـ شهادت امام سجاد‌(علیه السلام)
بنا بر روایتی شهادت امام سجاد‌(علیه السلام) در روز دوازدهم محرم سال 94 هـ . ق. در 57 سالگی واقع شد.
حضرت زین ‌العابدین‌(علیه السلام) در دوران خفقان و مظلومیت شیعه به سر می‌بردند؛ از این رو مجال حضور فعال درجامعه را نداشتند. با وجود این اوضاع و احوال، به نشر احكام و مسایل دین اسلام به هر نحو ممكن می‌پرداختند. از آن جمله بسیاری از مسایل مهم اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی و ... را در قالب دعا برای شیعیان بیان می‌فرمودند. مدت امامت آن بزرگوار 34 سال بود كه سرانجام به دست ولید‌بن عبدالملك مسموم شدند و به شهادت رسیدند و پیكر پاكشان در قبرستان بقیع به خاك سپرده شد .