مرحوم طبرسى در كتاب شريف خود به نام احتجاج آورده است: روزى مهدى عبّاسى با حضور بعضى از علماء اهل سنّت و از آن جمله ابويوسف - كه يكى از علماء برجسته دربار به حساب مى آمد، جلسه اى تشكيل داد؛ و حضرت ابوالحسن امام موسى كاظم عليه السلام را نيز در آن جلسه دعوت كرد.
امام كاظم عليه السلام پس از ورود، از ابويوسف مطلبى را پرسيد؛ ولى او نتوانست جواب سئوال حضرت را بدهد.
پس از آن، خطاب به حضرت كرده و اجازه گرفت تا سئوالى را مطرح كند؟
امام عليه السلام فرمود: آنچه مايل هستى سؤ ال و مطرح كن.
ابويوسف پرسيد: درباره حاجى كه در حال احرام باشد، آيا شرعاً مى تواند از سايه بان استفاده كند؟
حضرت فرمود: خير، صحيح نيست. پرسيد: چنانچه خيمه اى را نصب كند و داخل آن رود، چه حكمى دارد؟
فرمود: در آن اشكالى نيست.
پرسيد: چه فرقى بين آن دو وجود دارد؟!
حضرت فرمود: درباره زن حايض چه مى گوئى، آيا نمازهاى خود را بايد قضا كند يا خير؟
جواب داد: خير.
فرمود: آيا روزه هاى خود را بايد قضا نمايد؟
گفت: بلى.
فرمود: چه فرقى بين نماز و روزه مى باشد؟
گفت: در شريعت اسلام حكم آن چنين وارد شده است.
امام موسى كاظم عليه السلام فرمود: درباره احكام شخص حاجى در حال احرام نيز چنان وارد شده است.
در اين لحظه مهدى عبّاسى خطاب به ابويوسف كرد و گفت:
اى ابويوسف! چه كردى؟ كارى كه نتوانستى انجام دهى؟!
ابويوسف گفت: او يعنى؛ امام كاظم عليه السلام - مرا با يك استدلال از پاى درآورد.(1)
---------------------------------------
1-بحارالا نوار ج 2، ص 290، ح 7.
------------------------------
مؤلف: عبد الله صالحى

نوشتن دیدگاه