مرحوم إ ربلى و ديگر بزرگان رضوان اللّه عليهم به نقل از اصبغ بن موسى آورده اند:
روزى به قصد زيارت، امام موسى كاظم عليه السلام حركت كردم، يكى از آشنايان كيسه اى - كه مقدارى سكّه درون آن بود - تحويل من داد تا با مقدار وجهى كه از خود داشتم، تحويل حضرت دهم.
همين كه وارد مدينه منوّره شدم، خود را شستشو دادم؛ و نيز سكّه هائى را كه همراه داشتم شستم و با مشگ و عطر خوشبو نمودم؛ و چون سكّه هاى دوستم را شمارش كردم، 99 عدد بود، لذا يكى از خودم بر آنها افزودم؛ و سپس شبانه محضر مبارك آن حضرت شرفياب شدم.
چون مقدارى نشستم و صحبتهائى با حضرت انجام گرفت، در نهايت عرض كردم: فدايت گردم، هديه اى تقديم حضورتان مى كنم، اميد وارم قبول فرمائيد.
امام عليه السلام اظهار داشت: آنچه هست، بياور.
سكّه هاى خود را تقديم حضرت كردم و سپس عرضه داشتم: فلانى - كه از شيعيان و از دوستان شما است - نيز كيسه اى را براى شما فرستاده است.
حضرت فرمود: آن را هم بياور، پس كيسه دوستم را نيز تحويل امام عليه السلام دادم.
حضرت كيسه را گرفت و آن را باز نمود و سكّه ها را روى زمين ريخت؛ و با دست مبارك خود آنها را پخش كرد و سپس آن سكّه خودم را كه درون كيسه انداخته بودم تا صد عدد كامل شود برداشت، و به من داد و فرمود:
فلانى سكّه ها را با وزن براى ما فرستاده است، نه با عدد و همان 99 عدد درست بوده است.(1)
---------------------------------------
1-كشف الغمّة: ج 3، ص 49، بحارالا نوار: ج 48، ص 32، س 9.
------------------------------
مؤلف: عبد الله صالحى