مرحوم راوندى رحمة اللّه عليه در كتاب شريف خود آورده است:
يكى از فرزندان حضرت ابوالحسن، امام موسى بن جعفر عليهما السلام، به نام حسن بن موسى گويد:
عمويم محمّد بن جعفر سخت مريض شد و در بستر مرگ قرار گرفت. خانواده اش و بعضى از دوستان و آشنايان، اطراف بسترش حضور يافته بودند؛ و از آن جمله برادرش، اسحاق بن جعفر بود كه بسيار بى طاقتى مى كرد و مى گريست.
در همين بين، پدرم، امام موسى كاظم عليه السلام وارد شد و در گوشه اى از اتاق نزديك بستر برادرش، محمّد بن جعفر جلوس فرمود؛ و پس از دلجوئى افراد، لحظاتى به چهره مريض و ديگر حاضران نگريست و سپس برخاست و از اتاق خارج گشت.
حسن گويد: من نيز همراه آن حضرت حركت كردم و در بين راه به وى گفتم: اهل منزل شما را سرزنش مى كنند، كه برادرت با اين حالت در سكرات مرگ قرار گرفته است و آن وقت شما او را تنها رها مى كنى و مى روى؟
امام عليه السلام فرمود: اى حسن! آن كه گريه مى كرد و بسيار اظهار ناراحتى مى نمود، قبل از مريض مى ميرد؛ و مريض خوب خواهد شد و در عزاى برادرش، اسحاق ناراحتى و گريه خواهد نمود.
حسن افزود: پس از گذشت يكى دو روز، عمويم محمّد بن جعفر خوب و سالم شد و برادرش، اسحاق سخت مريض گرديد و در بستر مرگ قرار گرفت.
بستگان و آشنايان گرد بستر او جمع شده و مى گريستند و از آن جمله برادرش محمّد بود.
و در نهايت طبق فرمايش امام عليه السلام اسحاق در چنگال مرگ قرار گرفت و از دنيا ررحلت نمود؛ و برادرش محمّد در ماتم و عزاى او گريه مى كرد.
و در حقيقت پيش گوئى امام موسى كاظم عليه السلام صحيح و درست در آمد.(1)
---------------------------------------
1-الخرايج والجرايح: ج 2، ص 717، ح 17.
------------------------------
مؤلف: عبد الله صالحى