يارب اين بارگه كيست بدين جاه عظيم
نفحه ساحت قدسش دم جانبخش مسيح
بقعه ماه بنى هاشم عباس على است
ساقى تشنه لبان باب حوائج كه بود
در سقايت بود آن چشمه رحمت كه زفيض
گر فشاند زكرم جرعه آبى بر خاك
ساحت روضه او كعبه ارباب نياز
در حريم حرم آمنش از سعى و صفا است
دست افشان ز سر عشق گذشت از سر و دست
هر كه در سايه لطف و كرمش جاى گرفت
بسلام در او هر كه شد از راه خلوص
وانكه چون دال نشد بر در او پشت دو تا
بارى اين روضه بود مرقد عباس شهيد
و اين ضريحى كه بر او نو شده بينى باشد
آيه الله زمان سيد محسن كه بود
زيور ملك عرب فخر عجم صدرا نام
وى بفرمود كه شايسته اين مشهد پاك
صهر فرخنده وى سيد همنام خليل
الغرض در اثر راءى حكيمانه چو گشت
وز صفاهان به عراق عرب اين طرفه ضريح
بهر تاريخ همائى سنا گفت ببين
-------------------------------------
شعری از وفائی شوشتری