ذكر سماواتيان ثناى اباالافضل

بامژه روبد غبار، حور بهشتى

گر به شهان مى برند رشگ خلايق

هيچ ز بيگانگى به حق نبرد راه

پامكش از درگهش كه عقده گشايى

غم نبرد راه بر دلش به صف حشر

ور نه كه مى برد جان ز قوم جفا جو

آب ننوشيد بى حسين دست و دل از جان

شست به راه حسين دست و دل از جان

پاس وفا داشت آنچنان كه بماندند

با شه دين جز به نام سيد و مولا

آه از آن دم كه شد بلند به ميدان

گشت كمان قد شاه دين چو عيان ديد

در دو جهان از طريق بنده نوازى

------------------------------
شعری از صغیر اصفهانی