شعر: بـيـاد حـسيـن علیه السلام

(زمان خواندن: 1 دقیقه)

 بــيــائــيــد دل را مــصـــــــفــــا كــنــيـم

تــاســي بــه مــردان دانـــا كــنـيـم

بــيــائــيـــد از خـــالــــــق بـــي نــيــــاز

هــمـه گـنــج دانــش تــمــنــا كـنـيـم

بــيــائــيـــد از كـــــار درمــانـــدگــــــان

بــدسـت وفـــا عــقــده اي واكـنـيـم

بــيــائــيــد بـــــا هــمــتــي اســــتـــــوار

بـــنــــاي مــحـــبــت ســراپــا كـنيم

بــيــائــيــد يــاران كــــه بــــا دوســتــي

زدوده ز دل زنــگ غــمــهــا كـنـيـم

چــو رسـم و ره دهــر دل كــنــدن است

چـه بــهـتـر كـه بـا هـم مـدارا كنيم

بــيــائــيــد عــفــــو گــنــاهان خــويــش

ز بــاري تــعــالــي تــقـاضـا كـنـيـم

بـيــائــيـــد از روي ايـــمـــان و صــــدق

بــپــا مــاتــم پـــــور زهــرا كـنـيـم

ز دارالــشـفــايــش بــه عــجــز و نــيـاز

هــمــه دردهـــا را مـــداوا كــنـيم

بـــــيــــاد حــســيـــن و جــــوانـــــــان او

هــمــه ديــده از اشـك دريـا كـنيم

«حياتي» خوش است اين كه در زندگي

بــســوي خــدا راه پــيـــدا كــنـيــم

----------------------------
شعری از محمد حیاتی