ای ساقی میخانه بزن از عشق پیمانه
بده بر عاشقت جام از شراب وصل جانانه

خم زلف تو محرابم ببین از عشق بی تابم
مگو با من زجا ماندن كه یك دم برنمی تابم

چو احلی من عسل گویم وصال یار می جویم
ره دیدار دلبر را ببین مستانه می پویم

می ازجام تو می نوشم به قامت رخت خون پوشم
گرفتم بركفم جان و به غیر یار مفروشم

خوشا جان در رهت بازم كه باشد اوج پروازم
به وقت پرزدن جانا شده ذكر تو آوازم

شده فرقم دو تا اما تورامی خوانم ای مولا
ببین غرق بلا هستم میان لشكراعدا

كشم پا برزمین یكسر شبیه دلبرت اكبر
الا ای بی كس و تنها بیا جان كندنم بنگر

-----------------------------
شعری از صادق سرمد