(زمان خواندن: 1 دقیقه)
زبس دارم شوق سرکوی علی اکبر
دهم جان از صبا گر بشنوم بوی علی اکبر
باید کاکل و گیسوی مشگین پریشانش
دلی دارم زغم آغشته چون موی علی اکبر
هلال آسا زبار غم کمان شد قامت لیلی
چو از شمشیر کین بشکافت ابروی علی اکبر
بجز نوک سنان ننموده کس دلجوئی بابش
نشان تیر شد چون قد دلجوی علی اکبر
سرعریان پریشان گیسو از بیرون
چو زینب غرقه در خون دید گیسوی علی اکبر
قران مهر و مه شد در دم مردن
حسین بنهاد روی خویش بر روی علی اکبر
چو فردای قیامت هر غلامی هست با مولا
صفا همراه گریان میرود سوی علی اکبر
---------------------------
شعری از مرحوم صفا
-
-
بازدید: 2793
نوشتن دیدگاه