ای نور خاندان نبوت جمال تو
ای فخر دودمان امامت کمال تو
ای اشبه تمام خلایق بخلق و خلق
بر خاتم نبوت و حسن خصال تو
ای معدن فتوت و سرچشمة ادب
هرگز ندیده دهر کسی بر مثال تو
تو شمع خاندان جلیل امامتی
ای نخانه غرق غم شده اندرزوال تو
افسوس در جوانی و اندر کمان حسن
پژمرده گشت گلشن و باغ جمال تو
لعن خدا به منقذ پست و پلید باد
کزضرب با عمود نگون کرد حال تو
اندر جحیم تا به ابد باددر عذاب
آنشوم و نانجیب که بشکست بال تو
بعد از تو اف بدنیای دون باد
گفت از ته دلش پدر با جلال تو
نعش ترا چگونه برد سوی خیمه گاه
با آه و ناله این پدر پرملال تو
اندر مصیبت تو زمین و زمان گریست
حکمت فدای خاک قدوم و نعال تو
----------------------------------------
شعری از حاجی میرزا باقر حکمت