[2 بار در قرآن به كار رفته است: الرحمن، 22، 58].
جواليقى مى نويسد: بعضى از اهل لغت گفته اند كه اين لغت اعجمى [فارسى] معرب است. (المعرب، ص 329). سيوطى هم همين نظر را با تاييد نقل مى كند: المتوكلى (ص 7)؛ اتقان، 2/139؛ المهذب، ص 120. ادى شير آن را احتمالا فارسى و همخانواده با مرواريد اما نهايتا و با احتمال بيشتر اصل آن را آرامى مى داند. (الالفاظ الفارسية المعربة، ص 144). آرتـور جـفـرى آن را مـرواريد خرد معرفى مى كند و مى نويسد: از قديم آن را گرفته شده از فـارسـى مـى دانستند، اما مسلم است كه اين واژه مستقيما از منابع ايرانى وارد زبان عربى نشده است... [بلكه] از يكى از صورتهاى آرامى به زبان عربى وارد شده است. (واژه هاى دخيل، ص 377).
----------------------------
بهاء الدين خرمشاهى
41) مرجان
- بازدید: 3691