اينك از كوفه برويم نجف. اين اشعار در چهار چوب درب حرم مطهر نوشته است.
اين جا به على، چشم اميد همه باز است
اين درگه آن پادشه بنده نواز است
آرند سوى كعبه نماز اهل جهانى
صد كعبه در اين جا به طواف است و نماز است
گردد به ره معرفتش پاى خرد لنگ
از بس كه در اين راه نشيب است و فراز است
يك شعله ز شمع حرم محترم اوست
اين مشعل خورشيد كه در سوز و گداز است
اى تابع قرآن! تبعيت ز على كن
قرآن همه راز است و على كاشف راز است
جز او كه بود عالم اسرار دو عالم
بى پرده به اظهار سلونى كه مجاز است
اينجا است حق و حق طلبان جمله به گردش
اجماع، ديگر معركه شعبده باز است
آدم ديگر از روضه رضوان نكند ياد
كاسوده در اين بارگه عرش طراز است
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)