در كتاب فرهنگ امير آمده است: (1)
مجموعه ستارگان نامشخص ريز و درشتى كه ما به صورت ابر مى بينيم، ستارگان سحابى، يا ابرى، خوانده، مى شوند و نزديكترين آنها كه با تلسكوپهاى كنونى ديده مى شود، پنجاه ميليون سال نورى از زمين فاصله دارد.
سال نورى، مساوى است با 9/460800000000 نه ميليون و چهار صد و شصت ميليارد و هشت ميليون كيلومتر (2).
كره ماه كه همسايه ديوار به ديوار زمين است، دو ثانيه و دو دهم ثانيه نورى از فاصله دارد در حال يكه در 403/384 كيلومترى زمين قرار دارد يعنى در حدود سه هزار برابر فاصله قم تا تهران، و كره خورشيد كه نسبت به كاينات ديگر خيلى كوچك است، حجم آن يك ميليون و چهارصد هزار زمين است، و حدود هشت دقيقه نورى، با ما فاصله دارد يعنى وقتى ما مى بينيم، دارد طلوع مى كند، در واقع هشت دقيقه جلوتر از آن طلوع كرده است و الان نورش به ما مى رسد. در حالى كه در حدود صد و چهل و نه ميليون و پانصد هزار كيلومتر با زمين فاصله دارد بلكه الان كشف شده است كه كراتى وجود دارد كه ميلياردها، سال نورى از زمين فاصله دارد.
قابل ذكر است كه اگر فرضا زمين با كره زمين، با همين فاصله اى كه دارند به طرف كره خورشيد بروند، هر دو به خورشيد، برخورد مى كنند.
آرى، ستارگان، ابرى شكل كه ما آن را كهكشان، يا راه شيرى، ناميده ايم و شامل سه ميليارد خورشيد و ميلياردها ستارگان و كرات ديگر است، در فاصله يك هزار سال نورى، از زمين قرار دارد و تا كنون كهكشان هاى ديگر نيز ديده شده است (ستاره اى ديده شده كه هجده ميليارد سال نورى از زمين فاصله دارد و هرچه دستگاه ها و تلسكوپ هاى بشر قوى تر شود، فاصله هاى دورترى را خواهد ديد.
در نوشته هاى منابر ماه، رمضان مرحوم حاج شيخ جعفر شوشترى، ديدم كه فرموده است: كوچكترين ستاره ها ستاره سها است كه با چشم قوى ترى به زحمت ديده مى شود، و نزديك ستاره هاى بنات النعش قرار دارد همان ستاره چهارده برابر كره زمين است.
و در كتاب فرهنگ امير كبير آمده است كه: نزديكترين ستاره به زمين، ستاره اى از صورت فلكى جنوبى (قنطورس) به نام الفا است كه چهار سال و هفت دهم سال نورى از زمين فاصله دارد؛ يعنى اگر روى نقشه اى، فرضا خورشيد، را يك سانتى مترى زمين بكشيم. ستاره آلفا در دو هزار و پانصد مترى زمين، در آن نقشه قرار دارد و اگر بشود، پيامى از زمين، به وسيله امواج راديويى براى ساكنين اگر گوش شنوايى در آنجا باشد، پيام ما را پاس از چهار تا هشت سال خواهد شنيد.
اكنون، با دقت در اين مطالب، به عظمت كاينات، و عظمت خالق آن ها پى خواهيم برد و مى فهميم كه نمى دانيم، بهشت و جهنم در كجا قرار گرفته است و چه وسعت و عظمت و مساحتى دارد، هر مؤ منى، در بهشت، قصرى در اختيار دارد كه اگر بخواهد تمام اهل بهشت را دعوت كند مى تواند!
حالا به اين آيه شريفه دقت كنيد:
لخلق الله السماوات و الارض اكبر من خلق الناس، و لكن اكثر الناس لايعلمون (3).
هر آينه، خلقت آسمان ها و زمين، مهمتر از خلقت مردم است؛ ولى خيلى از مردم، نمى دانند.
درحالى كه دربارى، خلقت انسان، مى فرمايد: (فتبارك الله احسن الخالقين)(4).
----------------------------------------------
1-فرهنگ اميركبير، ص 749
2-نور در هر ثانيه سيصد هزاركيلومتر سرعت دارد؛ يعنى اگر فرضا هواپيمايى به سرعت نور دور كره زمين بچرخد درهر ثانيه، فقط به اندازه، گفتن تك تك -هفت متربه مى چرخد. پس اگر سيصد هزار را ضرب در شصت كنيم، دقيقه نورى، معلوم مى شود، و اگر حاصل ضرب را مجددا ضرب در شصت كنيم، ساعت نورى، به دست مى آيد، واگر حاصل را ضرب در بيست و چهار كنيم، روز نورى، وحاصل را ضرب در سيصد و شصت و پنج كنيم، سال نورى به كيلومتر معلوم مى شود (براى توضيح بيش تر به كتاب آفريدگار جهان، ص 92، رجوع شود)
3-سوره غافر، آيه 57
4-سوره مؤ منون، آيه 14
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)

نوشتن دیدگاه