حديث ديگرى براى شما نقل كنم تا لذت ببريد. در تفسير مجمع البيان شيخ طبرسى رحمة الله به سلسله سندى از حاكم ابوالقاسم حسكانى از مفسران به نام و معروف سنى و در كتاب شواهد التنزيل از ابى امامه باهلى همچنين نقل شده كه:
قال رسول الله صلى الله عليه و آله: ان الله تعالى خلق الانبياء من اشجار شتى و خلقت انا و على من شجرة واحدة فانا اصلها و على فرعها وفاطمه لقاحها و الحسن و الحسين ثمارها و اشياعنا اوراقنا فمن تعلق بغصن من اغصانها نجا و من زاغ عنها هوى و لو ان عبدا عبدالله بين الصفا و المروة الف عام ثم الف عام ثم الف عام حتى يصير كالشن البالى ثم لم يدرك محبتنا اكبه الله على منخريه فى النار ثم تلا (قل اسئلكم عليه اجرا الا المودة فى القربى) (1)(2).
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خداوند انبيا را از درختان مختلفى آفريد؛ ولى من و على از يك درخت خلق شده ايم. من اصل آنم و على، شاخه آن است و فاطمه، موجب بارورى آن است و حسن و حسين ميوه هاى آن و شيعيان ما، برگهاى آن درخت هستند. پس هر كس به شاخه اى از آن درخت تمسك جويد، نجات مى يابد. و هر كس از آن درخت روى گردان باشد، به هلاكت مى رسد. اگر كسى، هزار سال در بين صفا و مروه خدا را عبادت كند و سپس هزار سال و باز هزار سال، تا از لاغرى مثل مشك خشكيده اى شود (پوس و استخوانى) اما محبت ما خانواده را نداشته باشد، خداوند او را به صورت، در آتش مى افكند. پس حضرت اين آيه را تلاوت فرمود: (قل لااسئلكم عليه اجرا الا المودة فى القربى) اى رسول گرامى اسلام، بگو: من اجر و مزدى براى رسالت از شما نمى خواهم جز مودت به اهل بيتم.
در چند روايت كه شيعه و سنى آن را نقل كرده اند، آمده است كه از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله سوال شد: منظور از اهل بيت كه ما وظيفه داريم مودت و دوستى آنان را داشته باشيم، كيان اند؟ حضرت فرمود: على و فاطمه، حسن و حسين، عليهماالسلام (3) حتى در روايتى كه احمد حنبل در فضايل الصحابه آورده است، قالها ثلاثا؛ يعنى حضرت اين كلام را سه مرتبه تكرار كرد.
خوب، سوال مى كنيم، آيا آن رفتار،با حضرت زهرا عليهاالسلام، به سبب مودت بود؟ آيا جنگ عايشه و معاويه با اميرالمؤ منين عليه السلام در جمل و صفين، به سبب مودت و دوستى بود؟ آيا مسموم كردن امام حسن عليه السلام و به شهادت رساندن امام حسين عليه السلام با آن وضع كه تاريخ بايد از نقل آن شرمسار باشد و به جاى اشك، مسلمين تا روز قيامت، خون گريه كنند، به سبب مودت بود؟ آيا سب كردن اميرالمؤ منين عليه السلام حدود هشتاد سال بالاى منابر، به سبب مودت، بود؟ آيا آن رفتار بنى اميه و بنى عباس با ذريه رسول خدا به سبب مودت بود؟!
يك روز در مسجد الحرام با يكى از از برادران اهل سنت حرف مى زدم؛ نسبت به معاويه كلمات بد تعبير آوردم. طرف خيلى ناراحت شد و گفت: بايد استغفار كنى گفتم: مگر نه او با على عليه السلام جنگيد؟ مگر نه مى خواست او را بكشد؟ مگر نه ما وظيفه داريم كه محب على را دوست داشته باشيم و محبت على را در دل داشته باشيم؟ مگر نه پيامبر فرموده است: على مع الحق و الحق مع على يدور معه حيث ما دار؟
براى اين كه بر تعجب شما افزون شود، توجه كنيد يكى از دانشمندان مشهور اهل تسنن، امام فخر رازى است؛ كتابى دارد به نام التفسير الكبير كه خيلى مفصل و علمى است و با شيعه خيلى بد است و همه جا به جنگ علمى با آنها پرداخته است در تفسير همين آيه مودت روايت از تفسير تفسير كشاف زمخشرى نقل مى كند به اين صورت كه پيامبر فرمود:
من مات على حب آل محمد مات شهيدا الا و من مات على حب آل محمد مات مغفورا له الا و من مات على حب آل محمد مات تائبا الا و من مات على حب آل محمد مات مؤ منا مستكمل الايمان الا و من مات على حب آل محمد بشره ملك الموت بالجنة ثم منكر و نكير الا و من مات على حب آل محمد صلى الله عليه و آله فتح له فى قبره بابان الى الجنة الا و من مات على حب آل محمد جعل الله قبره مزار ملائكة الرحمة الا و من مات على حب آل محمد مات على السنة و الجماعة الا و من مات على بعض آل محمد جاء يوم القيامة مكتوب بين عينيه آيس من رحمة الله الا و من مات على بغض آل محمد مات كافر الا و من مات على بغض آل محمد لم يشم رائحة الجنة (4).
باشيد! هر كس با محبت آل محمد بميرد، گويى با توبه مرده است هر كس با محبت آل محمد بميرد، با ايمان كامل از دنيا رفته است. آگاه باشيد؟ هر كس با محبت آل محمد بميرد، فرشته مرگ بشارت بهشت به او مى دهد. سپس نكير و منكر آنگاه باشيد! هر كس با محبت آل محمد بميرد همان گونه كه عروس را به خانه شوهر مى برند، او را با احترام به بهشت مى برند (با سلام و صلوات و خوشحالى) آگاه باشيد! هر كس با محبت آل محمد از دنيا برود، خداوند قبر او را زيارتگاه فرشتگان رحمت قرار مى دهد آگاه باشيد! هر كس با محبت محمد و آل محمد بميرد بر سنت و جماعت اسلامى مرده است آگاه باشيد هر كس با بغض و عداوت آل محمد بميرد، در روز قيامت، در حالى وارد صحراى محشر مى شود كه در بين دو چشمش (پيشانى) نوشته شده است: مايوس از رحمت پروردگار. آگاه باشيد! هر كس با بغض آل محمد بميرد، كافر از دنيا رفته است، آگاه باشيد! هر كس با بغض و كينه آل محمد بميرد، حتى بوى بهشت را استشمام نخواهد كرد.
باز عجيب آن كه فخر رازى بعد از نقل اين حديث مى گويد:
آل محمد كسانى هستند كه بازگشت امرشان به اوست و كسانى كه ارتباطشان، با رسول خدا شديدتر و كاملتر باشد، آنها (آل) حساب مى شوند و شكى نيست، كه فاطمه و على و حسن و حسين، ارتباط بين آنان و بين رسول خدا صلى الله عليه و آله محكمتر ارتباط بوده است و اين معنى، از مسلمات و در نزد همه معلوم و به تواتر بوده است پس قطعا آن ها آل محمد هستند (5).
سپس كلامش را دامه مى دهد تا اشعار شافعى - امام فرقه شافعى ها - را نقل مى كند:
يا راكبا قف بالمحصب من منى
سحرا اذا فاض الحجيج الى منى
ان كان رفضا حب آل محمد
اى سوارى كه براى انجام حج آمده اى! در سرزمين محصب كه حاجى ها ريگ جمع مى كنند(و همه مردم آن جا جمع مى شوند) به ايست در بين مردمى كه در مسجد خيف هستند، و يا در حال كوچ كردن هستند و مثل رودخانه، در سحر شب عيد در حال حركتند، به ايست و فرياد بزن: اى مردم! اگر دوست داشتن آل محمد، علامت رفض و شيعه بودن است، پس بايد همه جن و انس شهادت بدهند كه من رافضى هستم.
خدايا تو را شكر مى كنيم، امسال هم توفيق رفيق شد، روزه گرفتيم. نماز جماعت خوانديم. منبر و بيان احكام و فضايل اهل بيت عليهم السلام داشتيم. دعاها و قرائت قرآن و اعمال شبهاى قدر را به جا آورديم. خدايا! اين اعمال را از همه ما قبول بفرما خدايا! فرحة عند الافطار را داشتيم، فرحه عن لقائك را نيز محرمت فرما! (6) خدايا! اگر سال ديگر زنده بوديم، مجددا توفيق روزه و نماز و اعمال خير به ما مرحمت فرما، و اگر مرديم، ما را با محمد و آل او محشور فرما.
----------------------------------------------
1-سوره شوى، آيه 23
2-مجمع البيان، ج 9، ص 28
3-ر.ك: احقاق الحق، ج 3، ص 2؛ و تفسير نمونه، ج 20، ص 410
4-تفسير كبير رازى، ج 27، ص 156؛ تفسير نمونه، نقل از او و تفسير كشاف و قرطبى، ج 20، ص 414
5-ج 27، ص 166
6-اشاره به حديث شريف الصائم فرحتان فرحة عند الافطار و فرحة عنداللقاء الله
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)
